Het beloofde een warme dag te worden en we ontbeten daarom buiten. Een heerlijk ontbijt met een willekeur aan beleg stond voor ons klaar. Volop werd er heen en weer gewandeld om het eten op te maken.
Snel de boel klaar maken om te vertrekken en dan gaan met de banaan! Op weg naar Embrun werden de spieren al even op de proef gesteld door een klimmetje met een stijgingspercentage van 4 tot 5 %. Ach, dat ging nog best goed, alleen was er wel gelijk een lekke band. Gelukkig was er een reservebandje mee en in no-time waren we weer onderweg.
Op naar Guillestre en daar begon de klim naar de Col de Vars echt. Het was erg warm en het stijgingspercentage ging vrij snel naar ongeveer 9 – 11 %. De bladen stonden nog niet op zijn lichtst, de benen gingen op spanning, de ademhaling werd dieper, de hartslag steeg. Langzaam ging het verder, de snelheid lag rond de 10 km/uur, het werd zwaarder. De bovenbenen gingen een beetje branden, de aansluiting van de spieren op de knieën werd gevoelig. Ik trapte nog steeds niet te licht, maar kon het goed volhouden.
Na een kleine rust ging het verder, de laatste 3 kilometer gingen van start. Samen met W.H. ging ik het tempo bepalen en het ging heerlijk. De ademhaling en hartslag waren weer volledig in orde en redelijk fit kwam ik boven aan de top van de Col de Vars.
En toen begon de afdaling, wat welverdiend was. Het was een schitterende afdaling, de snelheden gingen zo nu en dan in de richting van de 60 km/uur en iets eroverheen. Maar niet eng, helemaal niet eng, het gaf meer een geweldige kick!
Het laatste stuk van Guillestre naar het appartement was mooi, een erg mooie route met afwisselend afdalingen en klimmetjes. En fantastische uitzichten over het dal en de bergen eromheen. Goh, ik wilde dat ik jullie mee kon laten genieten, maar dat zal in de meeste gevallen helaas niet gaan.