Piep … piep… piep… piep…
Ik hoef niet te kijken om te weten wat dit betekent. Mijn Garmin telt voor me af. Het is de bedoeling dat ik – als de Garmin klaar is met aftellen – meer wattage ga trappen, van 100-120W naar 170-190W. Vijf blokken van 6 minuten in de hoge wattages en 3 minuten ‘rust’ in de lage wattages. De Garmin bepaalt dit niet, maar faciliteert me slechts. De training heb ik zelf bedacht. Geen idee hoe het gaat voelen, maar gewoon proberen.
Het piepen is voorbij, dus het vermogen moet omhoog voor het eerste blok 170-190W. Voor het grote blad erop en druk op de pedalen dus. De Garmin laat een schermpje zien met een balkje dat varieert van rood, naar geel, naar groen, naar geel, naar rood. Voorspelbaar, maar groen is de 170-190W. De zone waarin ik nu moet fietsen.
Het kost me moeite, want de spieren in mijn benen produceren al snel wat melkzuur… ofwel; ze verzuren! Mijn benen herinneren mij eraan dat het lang geleden is dat ik dergelijke wattages getrapt heb. Dat zal allemaal wel benen, maar ik ga niet opgeven en druk gewoon door. Trainen is ook pijnlijden. Want ook al wordt de schreeuw van mijn benen om te stoppen ieder intensief blok harder en stijgt mijn hartslag steeds verder, ik hou niet op; opgeven is geen optie!
Piep… piep… piep… piep…
De verlossende piepjes van mijn Garmin die aangeven dat het laatste van de 5 intensieve blokken voorbij is. Eindelijk kan ik de druk weer van de benen halen.
Inmiddels ben ik aangekomen in Warns. Ik besluit via de IJsselmeerdijk, het Mirnserklif en het Oudemirdum terug te fietsen naar Balk. Ik kan nu heel rustig aan gaan doen, maar besluit op tempo door te fietsen. Even kijken wat ik nog kan.
Omdat ik qua rijrichting een slag gemaakt heb zou de wind niet meer tegen moeten blazen, maar doordat er bijna geen wind staat voel ik nog steeds een constante luchtdruk tegen. Het lukt me echter om tijdens de tweede helft van deze tocht tempo te houden. Ik sta mezelf pas toe wat druk van de benen te halen als ik langs de Luts naar huis fiets.
Na een uur en drie kwartier arriveer ik thuis. Ik stap van de fiets en leun voorover met de handen op mijn benen; ik moet echt even uitblazen, dit was een intensief tochtje. Mijn Garmin geeft aan dat ik meer dan 51km heb afgelegd; gemiddeld ruim 29km/uur. En dat terwijl ik moeite had met het halen van de nodige wattages tijdens de intensieve blokken. Ik ben tevreden, maar weet ook dat ik nog verder kan komen. Een goed doel om voor te trainen!