De stempelkaarten zijn binnen en het eerste stempeltje is ook gehaald. De banden zitten vol lucht, de sturen staan recht, de pedalen zijn scherp afgesteld. Als ware buideldieren hebben we onze jasjes en tasjes vol eten en telefoons zitten. We zijn er helemaal klaar voor; 150 km hebben we voor de boeg.
We stappen op om richting het Sneekermeer te fietsen. Was er in de auto nog enige spanning te voelen, op het moment dat de billen het zadel raken na de start is deze spanning weg. Rustig aan beginnen is het devies; het zou toch jammer zijn als je je in de eerste kilometers al helemaal over de kop fietst!
Na het concert van vastklikkende schoentjes hoor ik het snorren van schone kettingen over de tandbladen en het kwebbelen van wielrenners die zin hebben in deze tocht. Een heerlijk geluid en met het gezicht in een waterig zonnetje en de benen die gemakkelijk bij deze lichte westelijke wind inkomen, een genot om te fietsen.
Veel sneller dan verwacht nadert de eerste stop bij Oosterzee (circa 50 km op weg). Oh ja; hier is de controle al. En meteen zien we bekende koppen; een delegatie van de Grinta ploeg komt vlak na ons bij deze stop aan. Een bakje koffie, wat verhalen en een bezoek aan de wc en we kunnen door.
Weer het klikconcert en op naar Balk voor een nieuwe stempel. In Balk niet te lang omtreuzelen, de appel die we er krijgen wordt achter de kiezen gedrukt en we gaan door. Want snel daarna volgt bij Elahuizen alweer een stempel en een koek. Het suikerniveau in ons bloed blijft zo redelijk op peil. Lang het Heegermeer en de Fluessen hebben we de wind in de zij en we vormen een nette waaier. Goed afgericht als we zijn…
Redelijk snel daarna al weer een stop; Warns. We zijn inmiddels 100 km onderweg en hebben wel zin in de soep die in Warns – enigszins lauwig – geserveerd wordt. De bidons worden gevuld en we zijn klaar voor het laatste stuk.
We klikken weer vast en hebben deze laatste 50 km gelukkig grotendeels wind mee. Behalve door ’t Heidenskip natuurlijk, want daar waait het altijd en je hebt er meestal ook een deel wind tegen. Niet erg, maar op vermoeid wordende benen nooit het meest fijne gevoel. Bij Workum keert het tij en tot aan Heeg hebben we nu nagenoeg alles wind mee of de wind schuin in de rug.
Het is nog een klein stukje en de sfeer in de groep is vrolijk. Iedereen heeft nog goede zin en gaat er nog even voor. De zon geeft nog een extra positief sausje over de laatste kilometers en rond half 3 zijn we weer in Sneek. Volgens dé deskundige hebben we deze tocht hard gefietst. Wat klopt met een gemiddelde fietssnelheid die ruim boven de 25 km/uur ligt.
In de zon zittend nemen we – voor we weer huiswaarts gaan – een welverdiend koud drankje. Wat een gezelligheid. Wat hebben we lekker en goed gefietst. Wat een verschil met vorig jaar; we hebben een prachtige dag gehad.
