Mijn handen steunen op de remhandles. Ik kijk om me heen naar de gevulde bermen en het groen; de natuur is prachtig op dit moment. De banden van de racefiets laten een zacht zoemen horen. Mijn voeten drukken op de pedalen, de energie gaat via de ketting naar mijn achterband. Mijn achterwiel draait en ik hoor dat het anders klinkt als mijn voorgaande fietsen.
Met een gangetje rond de 29 km/uur rij ik door in de richting van Opeinde. Eigenlijk was ik al bijna thuis na een rit met een ploegje van 8, maar ik besloot om nog even door te gaan. Als het mooi is en het goed gaat, moet je het er van nemen toch? Ik zit goed, voel me goed en geniet; een grijns zit op mijn hoofd geplakt.
De nieuwe Kuota blijkt een bovenslag. Afgelopen donderdag heb ik ‘m gehaald, zodat ik ‘m met de training zaterdag kon gebruiken. De training heb ik afgeblazen; de weersvoorspellingen waren belabberd. Toch wilde ik de Kuota proberen, dus zette ik ‘m op de Tacx en heb ik een uur binnen getraind. Ondertussen kon ik de fiets – vooral het zadel – goed afstellen, zodat ik lekker zat.
Tacxen is trouwens lastig. Ondanks dat ik er een aflevering van één van mijn favoriete series bij had aangezet, is het geestdodend en behoorlijk zwaar werk. Je hebt constant druk op de benen, je zit alleen, de omgeving (mijn hobby/logeerkamer) is niet bepaald inspirerend en je komt geen centimeter vooruit. Een uur is dan ook al een hele opgave. Maar ik wilde het halen en het is me gelukt en de Kuota heeft de test goed doorstaan.
Gister was ik dan ook blij met de kans om met een ploegje een buitenrit te kunnen maken. De eerste op de Kuota. Een rit waarin ik veel kopwerk heb gedaan en toch aan het eind nog over had. Een rit waarin ik heb genoten van de omgeving, van het gezelschap, maar vooral ook van de fiets. De eerste echte testrit was een enorm succes. Ik kan niet wachten tot ik weer mag!
—
ps. Een bovenslag (boppeslach) komt uit het kaatsen. Het is een slag die vanuit het perk in 1 keer voorbij de achterlijn bij de opslag wordt geslagen.(bron: Wikipedia)