Ik fiets al heel wat jaren. Natuurlijk, jullie ook. Maar ik bedoel op een racefiets. Ik fiets al heel wat jaren op een racefiets. Het begon heel eenvoudig, maar is in de loop van de jaren steeds mooier geworden. Ik laat het jullie hier zien.
De start; een sportfiets precies in mijn maat. Een stalen frame, een bagagedrager, voor- en achterlicht, gewone pedalen, de kabels van remmen en versnellingen vol in beeld en niet meer dan 10 versnellingen (2×5). Maar ik kon er op fietsen! De 50 km van de Elfmerentocht, maar dat vond ik wel een heel eind. Samen met mijn moeder, ook zij op een sportfiets. Op deze fiets heb ik zo een 3 jaar gefietst.
Een straatgenootje van mij had een racefiets en ik wilde er ook één. Dus echt een racefiets, zonder bagagedrager en verlichting. Ik kocht een tweedehands Raleigh. Een stalen frame, nog steeds gewone pedalen, maar al wel 14 versnellingen (2×7). Op deze fiets deed ik niet alleen voor het eerst de 150 km van de Elfmerentocht, maar fietste ik ook voor het eerst de Elfstedentocht. Een heel eind op deze (veel te) grote fiets. Maar ik heb er wel een jaar of 5 plezier van gehad.
Nu werd het echt; ik kocht een tweedehands racefiets die wel mijn maat was en ook nog een carbon frame had! Wel zwaar carbon, maar het leek heel echt. Ook had de fiets weer meer versnellingen; 16 stuks (2×8); een hele verbetering ten opzichte van de Raleigh. Veel jaren heb ik op de Giant gefietst, zeker een jaar of 13. De laatste jaren met SPD-pedalen, omdat mijn nicht die ook had en je daardoor nog harder kon fietsen.
In 2011 deed ik mee aan een wielrenclinic bij The Sportsclub. De eerste twee trainingen nog op de Giant, maar ik kwam er al snel achter dat het daardoor moeilijk was de groep bij te houden. Ik kocht bij Hiemstra Fietsen (onze sponsor) de Orbea. Een strak aluminium frame, 27 versnellingen (3×9), shifters op het stuur, uitgevoerd met Shimano Sora en mooie bijpassende Orbea wielen. In 2012 veranderde ik van SPD-pedalen naar SPD-SL, een heel ander gevoel. Wat kon ik knallen op die fiets! Hij heeft de top van meerdere bergen gezien, waaronder de Tourmalet en de Izoard.
Een keuze kon ik maken; of mijn Orbea pimpen, of een carbon-fiets kopen. Ik koos voor de carbon fiets. Bij Hiemstra Fietsen kreeg ik een prachtig frame voor de neus; het witte Kharmaframe. Ik moest even nadenken, maar niet lang; “Doe maar!”. En op 18 april 2012 werd ik de eigenaar van een de Kharma; volledig uitgevoerd in Shimano 105, de kabels mooi door het frame en een mooie set wielen van Shimano. Megatrots was ik op deze bolide, hij heeft me heel wat bergen laten zien, maar heeft me ook door de heuvels rond Winterberg en Valkenburg geleid. Tot afgelopen zaterdag… tot het beruchte moment dat ‘ie niet meer in de rekken stond na het afronden van de 150 km van de Amstel Gold Race.
Gister ben ik weer naar Hiemstra Fietsen geweest. Ter plaatse werd een tijdelijke fiets voor me in orde gemaakt; de Koga Team Edition (Skil Shimano-team) van 2009. Deze fiets kan ik gebruiken tot mijn nieuwe fiets komt; de Kuota Kharma Evo. Een strakke fiets, letterlijk de opvolger van de vorige Kharma. Ik heb er zin in! De komende weken dus nog met de Koga op pad, maar dan… ach; dat zie je dan wel weer op mijn site verschijnen! Stay tuned voor het vervolg.