Het dekentje op mijn benen maakt dat ze lekker warm blijven. De benen hebben het nodig, ze hebben vanochtend weer op hun donder gehad. Ik train dan wel de ploeg, maar train ook mee, want ook ik moet straks de 150 km van de Amstel Gold Race gaan fietsen.
Voor het eerst sinds de start van onze trainingen, precies een maand geleden, hadden we vanochtend bijna geen wind. Wel hadden we miezerregen. Niet miepen, de regenjasjes aan en gaan!
Eerst een stuk tegenwind. Kop-over-kop wisselen waardoor de snelheid met tegenwind varieerde tussen 28 en 32 km/uur. Beetje bijschaven zo nu en dan, maar het ging goed.
Na een infietsronde van bijna 40 km begon de individuele intervaltraining. Op het vierkante rondje van het bedrijventerrein A7. Het grootste deel van de groep heeft zich vol gegeven. Ik waar ik kon, want dit keer heb ik ook bewust gelet op de renners en ze proberen aan te moedigen. Of op te jutten, om er nog een zwengel aan te geven.
Na twee series en zo een drie kwartier verder vond ik het genoeg geweest. We gingen uitfietsen, nog even naar het zuiden, westen en weer terug naar Drachten, voor mij zo een 15 km erbij.
Ineens was ik koud. Zo snel mogelijk douchen en mijn spieren weer in orde brengen met wat rekoefeningen. De rest van de dag zat het in mijn benen. En vanavond wil ik ze alleen maar warm houden. Met een dekentje, of met Smokey, dat is me om het even. Als ze maar warm zijn. En ontspannen…