Mijn hoofd zit vol. Afspraken die gemaakt zijn, wat geregeld is, wat allemaal nog geregeld moet worden, welke routes we gaan doen, of ik de spelregels moet vertellen en wanneer en dan het besef dat de tijd verschrikkelijk snel gaat. Stress is het nog niet, maar druk in mijn hoofd is het wel.
Het is bijna zo ver. Nog een nachtje slapen en dan gaat het los. Het is tijd om het werk even helemaal los te laten en van mijn vrije dagen te gaan genieten. Maar het lukt nog niet echt, mijn hoofd zit stampensvol. Het is net een boodschappenlijstje dat in de afgelopen weken alleen maar langer is geworden.
De komende twee weken ga ik het boodschappenlijstje inkorten. Het is nodig, want mijn hoofd moet tijdens de komende drie weken goed leeg raken. Dan kan ik in de zomer weer volle bak. Laat ik maar beginnen met wegstrepen; nu… dat lucht al op. Denk ik,