Je voelt je thuis in een woning door de woning zelf, maar ook door de omgeving; de plaats waar je woont. Een belangrijk aspect daarin zijn je buren. Tenminste, dat vind ik.
Inmiddels ken ik al mijn buren bij naam en maak ik zo nu en dan een praatje met ze. Zo een praatje heb je vrij snel wanneer je met een paar mensen in je voortuin aan de slag bent, of sneeuw ruimte in de winter. Of, zoals ik vanavond, wanneer je een eindje wilt gaan wandelen en je Vietnamese buurvrouw is in de tuin bezig.
Het praatje duurde wat langer dan ik eigenlijk in gedachten had, maar het was wel even gezellig. Bovendien probeert mijn Vietnamese buurvrouw al jaren mij te koppelen aan buurman Henk. Buurman Henk, waar ik dus echt helemaal geen contact mee heb normaal gezien. Ik moet daar altijd erg om lachen, helemaal omdat mijn buurvrouw er veel lol om heeft.
Maar het contact met mijn buurvrouw vind ik wel waardevol. Zij heeft die aanspraak nodig en je kunt wel met haar lachen. En ze is een schat, echt een heel lief mens. Ze gaf vanavond toe dat ze het al vervelend vind wanneer ik een weekendje niet thuis ben. Ze vindt het dan te stil om zich heen. Och arme… maar ja, daarvoor kan ik dus niet thuis blijven. Sorry buuf!