Chips!
Chips, daar heb ik verschrikkelijk veel zin in! Ik zit op de bank met een wijntje en net gekochte chips. Lopend ben ik naar de Jumbo gegaan voor de chips, omdat mijn benen niet zo veel zin meer in fietsen hadden. Slome benen. Lamme benen. Hoe je het ook maar wilt noemen, ik had er last van vanavond.
De Posbank is schuldig.
De klimtraining op de Posbank was pittig. De training bestond namelijk uit drie delen; een half uur lang tempoklimmen op de Emmapiramide-oost en daarna vijf keer op macht de Zijpenberg-zuid op denderen. En als je denkt dat je er dan bent heb je het mis… We eindigden met een klimtijdrit op de Hullekesberg. Jep een heuze klimtijdrit, en dat na 3 uren klimtraining!
En toch ging die tijdrit me goed af. Ik ben namelijk een diesel; iemand die traag op gang komt, maar eenmaal op gang lang door kan gaan. Ik heb soms wel een half uur nodig om lekker in mijn ritme te komen. Als ik dan in mijn ritme zit, kan ik lang (met een hoge hartslag) doorzetten. Zo ging dat vandaag op de Posbank ook.
Had ik superbenen? Was het de nieuwe fiets? Of was het een combinatie van beide? Hoe dan ook; de diesel draaide vol kracht en de tijdrit ging erg goed. Een plekje in de subtop was het gevolg, boven al mijn verwachtingen uit…. WOW 🙂
The post is brought to you by lekhonee v0.7