Pfoe, dat scheelde niks! Ik besef me nu pas hoeveel geluk ik vanmiddag had. Hoeveel geluk ik had dat ik naar de goede zijde uitweek en op tijd besefte dat de auto voor me echt helemaal stil stond. En wat een geluk dat die auto de remlichten ingedrukt had, anders had ik ‘m alsnog over het hoofd gezien!
De auto stond stil, omdat hij linksaf moest, de parallelweg langs de Groningerstraatweg op. En dat kon niet, want er stond weer zo een oetlul op het kruis. Je weet wel, zo een wit kruis op de straat waarvan het de bedoeling is dat je daarop niet gaat stilstaan en wachten voor een verkeerslicht. Tjongejonge, sommige mensen hebben hun brein echt in hun kleinste teen zitten zodra ze een auto moeten besturen.
De stilstaande auto stond er al toen ik groen kreeg en richting Tytsjerk de Groningerstraatweg overstak. Ik ontdekte dat de auto echt helemaal stilstond en schrok van mijn snelheidsverschil (Tytsjerk is max 50 km/uur). De auto stond links op de smalle rijbaan voorgesorteerd om de parallelweg op te draaien. In een fractie van een seconde wist ik dat ik én naar rechts moest uitwijken en hard moest remmen.
Heel even zag ik het al weer gebeuren dat ik een ongeluk zou krijgen, maar ik hoorde geen tik en ook de auto voor me kwam niet in beweging. De parkeersensor gaf een onafgebroken piep, een teken dat er een object binnen 50 cm van de sensor zit. Maar daar bleef het bij.
Ik had de auto niet geraakt en had ruimte om weer wat naar achteren te rijden. De bestuurder van de auto die stilstond op het kruis keek me aan en zag dat het net goed ging. Waarschijnlijk schuldbewust zette hij de auto in de achteruit en maakte ruimte voor de auto die de parallelweg op wilde draaien. Zo werd het probleem opgelost en kon ieder weer verder. Ik ook, maar wel met behoorlijk wat schrik om het hart. Pfoe
The post is brought to you by lekhonee v0.7