We zitten op een bankje aan het meer. Voor ons lopen twee meisjes op blote voeten over het strandje. Ze praten tegen elkaar en tegen hun moeder die op de rand van het strand een pizza eet. Het Frans dat ze spreken gaat voor mij te snel om te begrijpen. Maar dat hoeft ook niet; het tafereeltje van moeder en dochters is zo ook leuk om te zien.
De zon zakt langzaam achter de berg aan de overzijde van het meer. Het wordt te koud, we stappen op om naar ons appartement te gaan. De vakantie is nog maar twee dagen oud en de start is direct al goed met goed weer en een mooie eerste fietsrit vanuit Gérardmer (Vogezen, Frankrijk).
Er liggen ook nog mooie belevenissen in het verschiet. Fietstochten die ons niet alleen ver brengen, maar ook de hoogte in. De racefietsen zijn niet voor niks mee. Wandelingen over min of meer spannende paadjes met vooral veel fraaie uitzichten. Historie van de eerste wereldoorlog opsnuiven in de loopgraven op de flanken van de Grand Ballon bij de Hartmannwillerkopf. Cultuur snuiven in de mooie dorpjes Riquewihr en Kaysersberg langs de Elzasser wijnroute. Goede gesprekken. Gezelligheid. Lekker eten. Vermaak om de schoolgaande jeugd. En ontspanning.
En niks van dit alles van te voren gepland. Deze vakantie is een week lang ontkoppelen van de agenda. Niks moeten. Van alles mogen. Het gewoon op me af laten komen. Veel kunnen binnen de tijd die we in de Vogezen zijn. En toch te weinig tijd hebben… zoals bij alle goede vakanties. Nog maar net thuis, maar ik mis de vakantie heel erg!