Het mooie van de natuur is dat je er wild kunt spotten. Als je in Nederland wild wilt spotten, moet je op expeditie naar de Veluwe gaan. S. was hier ook wel voor te porren. Zondagochtend spraken we af om ’s middags vanaf carpoolplaats Hattem onze expeditie te starten. Verzamelen om 12.30 uur.
Het was even zoeken naar geschikte camouflagekleding. Deze week had ik aardig wat expedities gedaan en de meeste kleding lag in de wasmand. Naar enig speuren vond ik nog een setje dat ik snel aantrok. Vervolgens nog een lunchpakketje en wat ander eten en drinken voor onderweg klaarmaken. Dan de instrumenten voor de expeditie verzamelen en alles in de auto laden. Klaar voor vertrek!
Voor deze wildexpeditie werken S. en ik met uitstekend materiaal, uitgevoerd in titanium of carbon. Voor minder doen we het niet. We beschermen onszelf met handschoenen, brillen en helmen. Je weet namelijk maar nooit hoe dicht je bij het wild in de buurt komt! Wij zijn goed voorbereid. Rond kwart voor 1 vertrekken we voor onze expeditie over de Veluwe. Op naar het zuiden.
Draaiend en kerend gaan we door het grootste aaneengesloten natuurgebied van Nederland. Fietspaden, brede karresporen, natte bospaden en zanderige singeltracks. Bossen, heide, weilanden en af en toe een (snel)weg. Om nog eens extra goed te zoeken, houden we een korte tussenstop bij de Tepelberg (what’s in de name). We komen alles tegen onderweg. Alles, behalve wild.
Even verderop komen we bij een dorp. “Dit moet Vierhouten zijn”, gok ik, terwijl we op dat moment zo ongeveer tegen het bebouwde kom-bord van Vierhouten aanrijden. Ik zie het allemaal niet meer zo scherp. Ik denk dat ik last heb van uitdroging, dus tijd voor een grote cola op het terras. Of moet ik binnenkort toch eens een bezoekje brengen aan de opticien?!
Na de dorstlessende pauze gaat de expeditie verder en ik zie alles weer helder. Misschien hebben we in de tweede helft meer geluk. Het geluk is qua weer niet aan onze zijde; kort na onze pauze een dikke bui. We schuilen onder grote dennen, die prima functioneren als paraplu.
Na een tweede keer schuilen onder dikke dennen is het dan ineens zo ver. In het laatste deel van de expeditie spot S. een vos! Tenminste, dat denkt hij. Ik keek natúúrlijk net een andere kant op (of is het weer een gevalletje “slechter wordende ogen”?). Ik tuur nog wel in de verte maar zie niks (meer). Uiteraard…
De expeditie duurde al met al 5 uren en ik heb alleen maar wilde e-bikers gezien. Teleurgesteld? Niet bepaald! De Veluwe is ook zonder wildspotting een mooi gebied om doorheen te gaan. Sterker nog; we hebben besloten eind deze maand een meerdaagse expeditie te gaan houden! Wel in een ander gebied trouwens. Wordt vervolgd!
