Afgelopen zaterdag rij ik met een delegatie van RTC Rally in de buurt van Steenwijk als ons een trekker tegemoet komt. We ritsen en rijden dus achter elkaar. Tot mijn stomme verbazing wijkt de trekker nauwelijks uit naar rechts, waar wel voldoende ruimte is. Ik voel de luchtverplaatsing van de trekker als hij ons passeert. “Weer zo klootviool die niet beseft hoe kwetsbaar we zijn”, schiet het door me heen. Gelukkig gaat het dit keer goed.
Als ik thuis kom en het nieuws lees op OmropFryslan.nl zie ik een bericht met de titel Fietser ernstig gewond na aanrijding met tractor in Nijetrijne. “Zie je wel, daar heb je het al!”, bedenk ik me en ik lees het bericht. Een trekker met aanhanger heeft een fietser aangereden. De fietser is zwaar gewond met de heli afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik zie dat er op de foto bij het bericht gewone fietsen staan. Geen wielrenner dit keer. Dan ken ik het slachtoffer waarschijnlijk ook niet en het bericht verdwijnt uit mijn gedachten.
Vandaag lees ik een mail van H.T. met triest nieuws. Harry Dohmen is afgelopen zaterdag tijdens zijn vakantie om het leven gekomen bij een fietsongeluk… We kennen Harry van de opleiding wielertrainer 3 die we in 2015 volgden. Geschokt lees ik de mail. Ik denk aan zijn laatste fietsactiviteiten op Strava en ineens leg ik de link. Harry was met vakantie in de Weerribben. Die fietser van dat ongeluk bij Nijetrijne, dat was Harry! Verdomme, die trekkers ook altijd!
Ik kende Harry als een innemende, vriendelijke en deskundige man. Ik kan me niet voorstellen dat hij er niet meer is. Moet je nagaan hoe dat voor zijn vrouw en kinderen, andere familie, vrienden en collega’s moet zijn. Mijn gedachten gaan uit naar hen. Rust zacht Harry.