Ik zit achter in mijn tuin en hoor de buren praten over Pinkstermaandag. Ze zijn bang dat veel fietsers die dag tóch de elfstedentocht gaan fietsen, ondanks dat het officieel niet doorgaat. De argumenten voor hun zorgen; er zijn geen vrijwilligers op pad om grote groepen fietsers door Friesland te leiden en ook geen EHBO om te helpen bij ongelukken. Goede argumenten, vind ik.
Vanmiddag maakte ik een ritje op de gewone fiets en het was in de zuidwesthoek van Friesland best gezellig. Niet te druk, maar mijn bel moest ik toch al redelijk vaak gebruiken om de andere (hoofdzakelijk e-bike) fietsers voorbij te kunnen. Als het op pinkstermaandag nog drukker wordt…
Daarnaast zag ik vlak voor Hemelum een vrouw op het fietspad liggen. Allemaal hulp was er al, dus ik voelde me niet genoodzaakt om te helpen, maar het zag er niet goed uit. De vrouw lag op de buik en lag heel stil. Zwaar onder de indruk van datgene dat ik had gezien hoopte ik maar dat de ambulance snel zou komen. Ik fietste het dorp uit en hoorde de sirenes gelukkig al aankomen. Ik hoop van harte dat met deze vrouw alles in orde is!
Anyway, lang verhaal kort; ik ga ik ieder geval op pinkstermaandag de elfstedentocht NIET fietsen. Dat is namelijk niet nodig, omdat ik ‘m gister met mijn moeder en tante heb volbracht!
Mijn moeder en ik starten om 7 uur ’s ochtends vanuit het huis van mijn ouders en reden in schitterend rustig en mooi weer naar het zuiden. Eerst de zuidelijke steden en bij iedere stad een foto voor het bewijs. Bij Workum kwam mijn tante erbij en fietsten we met zijn drieën door.
Onderweg richting Harlingen een andere route dan anders; mooi door de landerijen naar Kimswerd en dan langs de zeedijk naar de Waddenzeestad. Even een plasstop bij Doeksen, wat eten en door naar Franeker.
Het plan was om in de universiteitsstad een lunchstop te hebben; mijn vader zou er komen met “sop, sûpe en meloen” en onze tassen met brood en extra water. Ja, ‘zou’, maar we waren dusdanig vlotter aan het fietsen dan hij had verwacht, dat hij er nog (lang) niet klaar voor was. Dat plan ging dus niet door. We besloten het anders op te lossen.
De alternatieve fietsroute was mooi, hij leidde ons door de landerijen richting Menaam, maar voordat we daar waren moesten we nog wel even klùnen, omdat het asfalt verdwenen was. Over rijplaten (die nét niet lekker op elkaar lagen) en daarna zelfs volledig off-road kwamen we in Menaam aan. En dat terwijl we ook op een andere alternatieve manier onze alternatieve elfstedenroute hadden kunnen vinden. Maar ja, dat weet je pas later. Een geluk bij een ongeluk was wel dat een aardige Menaamse bidons wilde vullen die met het mooie weer snel leeg raakten.
Vervolgens ging het via Berltsum, Sint Jacobiparochie, Hallum, Raerd en Lichtaard naar Dokkum. En in die stad vonden we een afhaaladresje voor een lekker bakje koffie met een versnapering erbij. Ik was daar inmiddels hard aan toe.
Onderweg hadden we het gezellig en zo kwamen we – dwars door Leeuwarden cruisend en de Zwette grotendeels volgend – vlot bij Sneek. Een chagrijnige ouwe Sneker op een e-bike liet ons mopperend weten dat hij ons gevaarlijk vond, omdat we hem inhaalden op het fietspad. Hij bleef nog een hele poos doormopperen, maar wij wuifden het weg. “Ga als je bang ben niet op de fiets zitten, ouwe”, dacht ik. Snel een foto en door – via de Oude Hemdijk – naar ons eindstation IJlst. En daar was dan eindelijk de sop en sûpe… en onze boterhammen.
We lieten het ons wel smaken en besloten toen mijn tante nog een eind naar haar huis te loodsen. De benen voelden nog goed en we waren het fietsen nog niet beu. Via Heeg naar Gaastmeer en Oudega (SWF), om vervolgens langs het spoor weer naar IJlst te gaan; uiteindelijk in totaal bijna 230km op de teller!
Enige vermoeidheid zat er bij thuiskomst toch wel in de benen, maar vooral mijn achterste had geleden. Ik moet toch maar op jacht naar een écht goede fietsbroek voor dit soort tochten! Voor de rest was het gister één en al genieten. De route was mooi. Het weer subliem. En het gezelschap gezellig.
Het kan trouwens zomaar zijn dat we deze route dit jaar (in ander gezelschap) nog een keer fietsen… maar dan dus niet op pinkstermaandag!