Het gaat de goede kant op! De signalen worden steeds positiever; eerst al een serieuze afvlakking van het aantal nieuwe patiënten en ziekenhuisopnamen en gister voor het eerst een afname van het aantal IC-opnames. Goede signalen die een mens hoop geven. En hoop doet leven! Maar, Rutte zei het terecht; we zijn er nog niet vanaf. Het aanhouden van de 1,5 meter ten opzichte van elkaar. De horeca die dicht is. De evenementen die tot in juni niet door gaan of nu nog afgeblazen worden voor de maanden daarna. Corona heeft Nederland in zijn greep.
Oke, tot zo ver Corona, nu weer terug naar de leuke dingen in het leven.
Want mensen, het voorjaar is in de afgelopen week volop losgebarsten! Niet alleen het weer is prachtig, ook de natuur komt (mede daardoor) volop tot leven. De struiken en bomen krijgen knoppen, bloemen en bladeren. De vogels hebben fluiten en flirten er op los, wat je beter dan ooit hoort door de stilte op straat.
En de mensen komen weer naar buiten; zittend en werkend in de tuin, wandelend en fietsend. Ik doe daar uiteraard graag aan mee, want met dit weer buiten zijn is bepaald geen straf. Ik (video)belde dinsdag met mijn ouders om te vragen of mijn moeder ook zin had in een fietstocht op woensdag (mijn vaste vrije dag). “Tuurlijk!”, was het antwoord.
Dus gisterochtend de fietsen achterop de auto en naar Garijp gereden. Vanuit daar ging de fietstocht door de noordelijke Friese wouden naar het noorden voor een rondje om het Lauwersmeer. Het was voor mij al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst in die hoek van Friesland had gefietst, maar ik kende het nog goed van de afgelopen (fiets)jaren dat ik vanuit Drachten tochtjes in die richting maakte.
De wereld was prachtig. Het was nagenoeg windstil en het Lauwersmeer was net een grote spiegel. Het stikte er van de vogels (vooral ganzen) en dat trok vogelaars aan. Druk was het er niet en met de brede wegen en fietspaden waarover we reden, konden we de 1,5 meter prima handhaven. Zelfs tot elkaar wel.
Na iets meer dan 4 uren fietsen hadden we meer dan 100 km afgelegd en waren we terug bij de auto. Voldaan, niet moe, maar (in mijn geval) wel met een redelijk heftige zadelpijn. Die zadelpijn werd veroorzaakt door het (standaard) Cannondale zadel dat op mijn nieuwe fiets zit. Na 600km op de nieuwe fiets ben ik er nu definitief achter dat het niet een fijn zadel is voor (vooral) langere afstanden.
De jaren hiervoor reed ik op een SQ lab-zadel. Het oude heb ik bewaard, maar het wit-met-rood van dat zadel staat niet mooi op mijn nieuwe fiets en het zadel is enigszins versleten (ruim 35.000 km op gezeten). Een nieuwe zetel is nodig! Ik heb daarom en om meer zadelpijn te voorkomen, gisteravond direct maar een nieuw SQ lab-zadel besteld. Online ja, dus een beetje spannend over hoe het gaat bevallen is het wel. Vanavond heb ik het met een beetje geluk; kan ik gelijk komend Paasweekend testen! Nu maar hopen dat het niet te druk wordt op de weg…