Voor de derde keer deze rit fiets ik op kop, dit keer door de kale vlakten rond de Tjonger. De wind komt uit het zuidwesten en beukt met een kracht van inmiddels zo’n 6 Beaufort op onze hoofden. Wind tegen dus en stevig ook! Het is nog maar een klein stukje tot aan de bocht naar links, maar mijn benen verzuren. Al een poosje eigenlijk en ook té erg nu. Ik moet een paar 100 meter voordat we de wind in de rug krijgen tóch wisselen en een frisse teammaat het werk laten doen. Sh*t, deze had ik graag even vol gehouden.
Als ik thuis ben en de statistieken van dit stukje tegenwind bekijk ben ik persoonlijk onder de indruk. Geen wonder dat mijn benen aan het verzuren waren!
Een ander zou het zichzelf niet aandoen om met deze wind op pad te gaan door de kale vlakten rond de Tjonger. Maar wielrenners zijn een beetje gek; die houden wel van een uitdaging. De uitdaging die een renner zichzelf geeft is uiteraard heel verschillend. En daar past hij/zij de fietsinspanning op aan… als het goed is.
Dit jaar had ik drie uitdagingen (doelen dus) waar ik naar toe werkte; het trainingsweekend Vielsalm in maart, de fietsreis Oostenrijk in mei en de Mergelheuvelland tweedaagse (MH2D) anderhalve week geleden. Vooral voor die eerste twee was training nodig, want klimmen met CSG in de Ardennen en met Grinta in Karinthië is hard werken. De MH2D ging vorig weekend van een leien dakje; de fietsomstandigheden fantastisch en mijn benen waren goed. Gemakkelijker dan vorig jaar hield ik de mede-renners van ons groepje bij. Een mooie afsluiter van de uitdagingen van dit jaar.
Het is oktober. Voor veel renners nadert het wielrenseizoen zijn einde; veel stappen al over naar de MTB of naar (alleen) binnentrainen. Maar ik niet. Ik fiets sowieso het hele jaar op racefiets en MTB en ik heb bovendien een nieuw doel gevonden! Had ik vorig jaar aan het eind van het jaar – ondanks de sleutelbeenbreuk in mei – al 9.000 km op de fietsteller, dit jaar staat het doel op 10.000 km. En volgens mijn Strava-statistieken ben ik met 9.292,6 km in 2019 al een mooi eind op weg. Gaat lukken dus!
Daarnaast heb ik mezelf nog een andere belofte gedaan en ook die is binnen handbereik. De belofte? Als ik op mijn Kuota (racefiets) het rondje aarde vol maak, mag ik een nieuwe racefiets kopen. Rondje aarde: 40.000 km dus!
Ik reken er een beetje op dat ik eind dit jaar al zo een beetje zo ver ben, want ruim 1.500 km op de racer in 3 maanden is in mijn geval best wel haalbaar. Mijn motivatie is er, nu nog hopen op voldoende goede weersomstandigheden in het laatste kwartaal van dit jaar!