Pinkstermaandag 4.30 uur gaat mijn wekker. Man man man wat is het vroeg, maar toch spring ik bijna uit bed. De fietselfstedentocht staat voor de boeg en ik heb er zin in! Het regent wel een beetje, maar wie weet is het bij Bolsward droog.
Dat laatste blijkt niet helemaal waar, maar veel regen is het gelukkig niet bij de start. En na wat regen tot onze start iets over half 7, wordt het al snel soort van droog. Het regenjasje gaat bij Harlingen uit en voor Franeker weer aan; weer een bui! Gelukkig kan ik het al fietsend voor elkaar krijgen. De bui is gelukkig van redelijk korte duur.
Franeker is geweest en het lange stuk tegenwind (noordooster) naar Holwerd staat voor de boeg. Ik voel me goed en heb sterke benen die deze wind niet zwaar vinden. De koppositie is voor mij, mijn neef en moeder zitten in mijn wiel. De Oudebildtdijk is nog niet moeilijk; de bebouwing geeft luwte. Dan voor Hallum écht tegenwind.
Al fietsend langs de Waddenzeedijk kijk ik eens over mijn schouder om te kijken of mijn neef en moeder nog goed zitten. Tot mijn verrassing word ik daarachter een grote groep renners gewaar die zich achter ons drietal heeft geformeerd. Ik -als vrouw- sleur in mijn eentje een grote ploeg met voornamelijk mannen naar Holwerd toe! Een blik op mijn Garmin bevestigt mijn gevoel in de benen; dit is nog niet te zwaar. De vermogens die ik trap zitten rond de 150-160 W, wat nog behoorlijk onder mijn FTP is.
Na Holwerd krijgen we de wind in de rug. Het tempo gaat omhoog, zonder dat de benen meer op spanning komen. We fietsen met een lekker gangetje naar Dokkum en vervolgens met een iets groter gangetje naar Leeuwarden en verder naar Bolsward. Naar Sneek zijwind en IJlst nog even wind mee en dan lunch! Hier komen we samen met mijn tante en nicht, die een half uurtje voor ons gestart zijn.
Als vijftal fietsen we na de lunch verder met de wind mee richting Sloten en Stavoren. Dan keert het tij. Weer krijgen we tegenwind. Nu sleur ik niet meer alleen aan kop, mijn nicht en ik pakken het samen op. Veel gezelliger dan alleen. Hindeloopen volgt en dan Workum.
Het venijn van de fietselfstedentocht 2019 zit echter in de staart; het stuk van Workum naar Bolsward is pal tegenwind, waarbij we ook geen beschutting hebben van de bosjes en bebouwing langs deze weg; de wind zit nét effe aan de andere kant. De ploeg van RTC Rally (Sneek) hangt eerst achter ons, maar komt op een gegeven moment voor ons rijden en we pikken aan. Voor het eerst deze tocht rij ik in de luwte van een ander.
Een grote waaier vormt zich achter de eerste twee fietsers. Ik kijk even om en zie dat niet iedereen van ons vijftal hierdoor echt in de luwte kan fietsen. Mijn benen zijn nog steeds goed en ik besluit daarom aan de windzijde te gaan rijden, om zo de andere renners de mogelijkheid te geven zich achter mij in de luwte te zetten. Een nieuwe waaier ontstaat achter me. Weer zet ik als vrouw veel mannen en een enkele vrouw in de luwte. Waaronder de rest van ons vijftal. Mooi.
Babbelend met de buurman links van me komen we na een kleine 10 uren fietsen door de finish. De familie vinden we na wat speuren. Bloemetje ontvangen. Gesprekken uitwisselen. Foto’s maken. Laatste stempel en medaille halen. Biertje drinken. Tijd om naar huis te gaan. Douchen. Flink wat Chinees eten.
Wat een heerlijke tocht heb ik gefietst!
