De nieuwe keuken. Het gaat de komende dagen dan echt beginnen. Maar om mijn keukenruimte er klaar voor te krijgen moest er nog het nodige gebeuren; de sloop! In de afgelopen weken waren al bepaalde stappen genomen; kasten leegmaken, voorpanelen verwijderen voor zover mogelijk, laden eruit trekken en de koof verwijderen.
Afgelopen vrijdag was de dag van de echte sloop. Ik had twee vrouwelijke medeslopers namelijk mijn moeder en collega Marijn. Drie vrouwen en een keuken slopen; of dat goed komt? Ja zeker wel! Al gaat het (eerlijk-is-eerlijk) niet helemaal zonder slag of stoot.
De verwijdering van de inbouwapparatuur, de kasten, het aanrechtblad en de tegels stonden vrijdag op het programma. De bovenkasten waren in no-time verwijderd, dat ging met behoorlijk veel beleid. De inbouwapparatuur ging ook heel voorspoedig; vaatwasser, koelvriescombi en gasstel waren zomaar verwijderd.
De kast van de koelvriescombi deed ietsje moeilijker, omdat de schroeven waarmee deze aan de naburige onderkast vast zat niet los wilden draaien. Dan maar vol eraan trekken en wringen en de kast liet zich van de gewillige kant zien. Helaas was de warmwaterleiding heel netjes weggewerkt in een inkeping aan de achterkant van deze kast. De 40 jaar oude koperen leiding brak onder ons geweld en warm water stroomde over de betonnen vloer. De watertoevoer stond nog open! Terwijl ik dacht dat ik die dichtgedraaid had. Verkeerde kant op gedraaid en niet getest; suf! Mem sprintte naar de watertoevoer en ik naar de zolder om de ketel uit te drukken. De stroom water hield op.
De waterleiding moest voorzien worden van een stop, waardoor de waterleiding weer opengedraaid kon worden. Na een eerste en een tweede bezoekje aan de Gamma (eerst verkeerde maat) lukte het om de leiding te voorzien van een stop. De waterleiding kon weer open! Maar met het moment dat dat gebeurde stroomde er water vanaf de vaatwasserkraan en de koudwateraanvoer hoppetee-naar-benee. Dicht!!! De vaatwasserkraan goed dichtdraaien en nóg weer een keer naar de Gamma om nog een stop te halen. Drie maal Gamma is scheepsrecht; na het aanbrengen van de stop draaiden we de waterleiding open en …. alles hield! De natte plekken konden weer drogen.
De tegels. Die werden al snel aangevallen door Marijn. De bovenste laag liet zich goed verwijderen, de laag op de oude tegels liet onder druk van haar beitel en hamer ook grotendeels los. Maar niet helemaal en de klus werd steeds lastiger. Daarom eerste de onderkasten en het aanrechtblad verwijderen, zodat we alle ruimte hadden, maar nog gaven de tegels niet mee. Oke, dan toch maar een boorhamer en beitel huren.
Terwijl Marijn de keukenkastjes vakkundig sloopte tot hanteerbare proporties die klaar waren voor de sloop, gaven de tegeltjes onder het geweld van de boorhamer ineens binnen een half uur toch allemaal mee en was de muur schoon. Terwijl de oren aan het napiepen waren van het kabaal was een klein feestje nu wel op zijn plaats; tijd voor lunch!
Ik bracht de boorhamer en beitel terug en kreeg de borg deels terug. De man van Boels meldde tot mijn verrassing dat de beitel voor de verkoop was en niet voor de verhuur en dat ik daarvoor moest betalen. Sorry, wat?! Hij had me erover gebeld, zei hij. Tja pipo, denk je nu echt dat ik de telefoon hoor als je met zo een boorhamer aan de slag bent? Ik ben nog verbaasd dat de buurt niet heeft geklaagd over geluidsoverlast! Oke, hij gaf een beetje mee: hij bracht maar één van de twee gebruikte beitels in rekening en dan ook nog voor slechts een tientje (i.p.v. € 24). Nou ja, oke, daar kan ik mee leven.
Weer thuisgekomen kort overleg. Het was half 2; de kleingemaakte keuken moest naar de stort en nog één muurtje moest ontdaan worden van behang. Marijn ging naar huis en mijn moeder en ik gingen op pad met de (van de buurman Marcel geleende) aanhangwagen van 2,5 m lang (ofzo). Zo een aanhangwagen waarin je alle zooi in één keer kwijt kunt. Samen met mijn auto een flink gevaarte op de weg.
We reden naar de stort. Onderweg maakte de aanhanger wel wat kabaal, waardoor ik wat voorzichtiger over de drempels ging dan normaal. Maar we kwamen bij de stort. Daar was het een komen en gaan van auto’s met aanhangers was. Met mijn gevaarte achter mijn (redelijk) grote auto had ik wel een combinatie die in het oog sprong. Maar ik vond een goede plek en we begonnen uit te laden. Het voelt best goed om de oude meuk lekker weg te kunnen gooien.
Toen we bijna klaar waren kwam een man naar ons toe. “Weten jullie wel dat je het neuswiel van jullie aanhanger wel erg laag hangt?” Euh ja, dat had eerder een man ook al gezegd en toen had ik ‘m opgeschroefd. Ik zei dat ook, maar dat was niet goed en de beste man deed even voor hoe het wel moest. Het wiel hing gelijk 20cm hoger. Oh, dat verklaarde het kabaal bij de drempels! Het neuswiel kwam daar natuurlijk telkens op terecht omdat het te laag zat. (Nu maar hopen dat Marcel dit niet leest… anders; excuus!). Nadat alles afgeleverd was reed ik als een echte prof de aanhanger (in de achteruit dus) naar het hek van de buurman.
De laatste fase was het verwijderen van het behang op een muurtje waar het eiland tegenaan gaat komen. Eerst de (dikke) toplaag eraf, zo gedaan. De (dunne) papieren onderlaag was iets lastiger. De stukadoor kwam langs om te kijken hoeveel werk hij had (voor de offerte). Hij gaf aan dat de muur goed kaal moest worden, om bruine vlekken te voorkomen. Daarbij gaf hij ook nog een goede tip om de onderlaag goed nat te maken, dit even in het papier te laten trekken en dan moest het er zomaar vanaf komen. Om 4 uur ’s middags was de hele klus geklaard, de rotzooi opgeruimd, de vloer gedweild en gezogen, de ruimte kaal en mijn alternatieve keuken ingericht. De installateur, timmerman, stukadoor en keukenbouwers kunnen aan de slag!
Terwijl mem een afwasje deed, was het voor mij aan het eind van de middag dan eindelijk tijd om alle viezigheid en stof van het lichaam te douchen… Na een paar seconden warm water, werd de douche koud. Oh shit ja! De ketel! Het afwaswater moet zo een beetje het laatste warme water in de leiding zijn geweest. Dan maar even door de kou heenbijten, nat was ik al en opgefrist nu ook (in de dubbele zin van het woord). De ketel heb ik naderhand weer aangedrukt en deze ging vervolgens braaf zijn werk weer doen. Weer een leermomentje 🙂
Drie vrouwen die een keuken slopen?! Ja hoor, dat kan prima! Een volgende keer gaat het als de gesmeerde bliksem…. alleen dan voorlopig niet in mijn keuken!
Wil je op de hoogte blijven van de vorderingen? Ik hou een online fotodagboek van “het keukenproject” bij. Je vindt het via de volgende link: Het Keukenproject