We hadden weer een ploegje afgelopen zaterdag! En dus vertrok ons rondje weer eens vanuit Dokkum. Een viertal (incl. ikzelf) had er zin in en stond in tenue klaar om de benen weer wat beweging te geven. En de kaakspieren natuurlijk, want zo na de vakanties is er genoeg om bij te praten.
Ondanks ons gebabbel is en blijft het belangrijk om als wielrenner je kop bij de weg te houden. Anders rijd je een afslag voorbij en dat kan niet, want als je moet keren, is dat slecht voor je gemiddelde snelheid. Maar toch gebeurt het wel eens op de fiets; dat je verkeerd rijdt en moet draaien.
Ik had voor afgelopen zaterdag de route bedacht; een rondje vanuit Dokkum naar Zuidhorn en terug. Heenreis wind tegen, terugreis wind mee, voor zover er wind stond. Perfect bedacht! Waar ik even geen rekening mee had gehouden is dat Nederlanders in de zomerperiode net Duitsers zijn; ze gaan dan de wegen massaal in baustellen veranderen! Om te voorkomen dat je als fietser in de file voor een baustelle moet wachten of moet off-roaden om er doorheen te komen, maken ze een omleiding. In de meeste gevallen keurig bepijld, zodat je als fietser wel wat omrijdt, maar je in ieder geval kunt doorfietsen. Doorfietsen is belangrijk voor de gemiddelde snelheid van de wielrenner. Het gemiddelde zegt iets over hoe goed de renner is.
Tot aan Zuidhorn ging het prima en verheugd zag ik dat de nieuwe brug over het kanaal er nu wel in lag, zodat we geen pontje hoefden te nemen. Een pontje betekent immers wachten en heel langzaam je verplaatsen van punt A naar B en ja dat is funest voor je gemiddelde natuurlijk.
Langs het water bij Zuidhorn was altijd een fietspad. Dat wás er nog wel, maar het hield op bij de opslag van de baustelle van de twee nieuwe bruggen over het kanaal. We reden bijna letterlijk tegen een vaag schuurtje op. Oké; omdraaien en een alternatieve route verzinnen. Want de heren en dames bruggenbouwers zijn niet als de wegenbouwers; als de bruggen liggen is een omleidingsroute aangeven niet meer nodig. Het werk is immers gedaan. Op zich een logische gedachten, maar voor ‘ons Friezen’ in het Groningse was het zoeken naar de goede route. Gelukkig gaf de kaart op mijn Garmin Edge uitsluitsel en cruisend door Zuidhorn kwamen we weer op de goede weg.
Van de omleidingen op de route waren we trouwens nog niet af. In Oldekerk reden we tegen het dorpsfeest aan, waarvoor het hele centrum van het dorp afgezet was. Schijnbaar heeft Oldekerk een groot centrum, want tijdens de omleidingsroute hebben we bijna alle woningen van dat dorp gezien. Vervolgens was het in Buitenpost weer raak. Dit keer was ik eigenwijs en volgde een kortere route dan de omleidingsroute die was aangegeven. Wel een stukje over grind off-roaden, maar zeker de kortste weg terug naar de goede route. Helaas; tijdens het gezoek was het tempo er wel helemaal uit.
Nog twee keer hebben we gekeerd; één keer omdat de route op de Garmin naar een schelpenpad leidde en we eigenlijk niet veel zin hadden in zelfs maar een risico op lekke banden. De tweede keer omdat we met een rotgang wel rechtsaf gingen (zoals de Edge aangaf dat moest gebeuren), maar we één afslagje te vroeg zaten en met zijn vieren op het boerenerf stonden. Vervolgens draaien om het fietspad áchter de bosjes te kunnen pakken.
Kortom; een enerverende tweede helft van een mooie en gezellige rit. De gemiddelde snelheid door alle gedoe na 77 km (i.p.v. 75 km, door alle omleidingen) gezakt naar een nog steeds respectabele 26,1 km/uur, terwijl we telkens harder hadden gefietst. Nja, het zij zo. We weten wat we kunnen. Zo een gemiddelde is ook maar een getalletje!