Al 5 keer had ik op een fiets (spinning en race) gezeten deze week. Meer dan genoeg gefietst voor één week, dus was het tijd om zondag iets anders te gaan doen. Nu wil het feit dat ik toch ook wel graag mag wandelen. Toen ik eerder dit jaar de zolen onder mijn wandelschoenen had weggelopen, heb ik daarom geen twee dagen gewacht om deze te vervangen. En als je dan blinkend nieuwe wandelschoennen hebt, moet je ze ook gebruiken natuurlijk. Dus toen gister het weer goed genoeg was om te wandelen heb ik de wandelschoenen aangetrokken en ben ik in de auto gestapt.
Op goed geluk bel ik mijn ouders en die blijken thuis te zijn en nog geen plannen te hebben. “Mee wandelen?” “Ja leuk, doen we, kom je hier?” en iets voor 1 stapte ik hun huis in. Net over half 2 stonden we op een parkeerplaats bij de bossen van Ruigahuizen in Gaasterland. Want Gaasterland, dat is fantastisch wandelgebied. We wandelen door de uitgestrekte bossen, door de weilanden, door een boomkwekerij bij Nijemirdum (waar we volledig toevallig terecht kwamen, omdat een zeker iemand eens een nieuwe route wilde proberen, ondanks dat ik zei dat het gekozen pad doodliep) en naar Oudemirdum.
Ja, Oudemirdum is het noemen waard. Het maakt namelijk niet uit wat voor weer het is, op een zondag zijn er altijd mensen. En altijd drinken die koffie of thee met bijpassend gebakje in één van de twee restaurantjes die de deuren op zondag open hebben. Wij dus ook, want als je in Ruigahuizen bent gestart, ligt Oudemirdum op de helft van de route. Uiteraard moet je dat dan wel zo plannen natuurlijk, maar op de een of andere manier komen wij daar toch altijd terecht. Toevallig…
Na een bakje koffie/kopje thee met een Frysk dùmke en voor mij een stukje oranjekoek zonder slagroom erbij en een bezoekje aan het lokale hùske starten we de terugtocht. Gesprekken en discussies, gefluit en geneurie en stiltes. Tijdens een wandeling heb je er tijd voor. Met ruim 11 kilometer in de benen stappen we weer in de auto. Het was weer heerlijk!