Het is iets voor half 10 en ze zijn allemaal binnen bij Palestra in Dokkum. Mijn renners voor dit seizoen; een afvaardiging van sporters van Palestra in Dokkum en Happy Life 35 in Burgum. Enigszins afwachtend kijken ze me aan. Wat zij niet weten en ik wel is wat we gaan doen. Wat zij wel weten en ik nog niet is hoe ze in elkaar zitten. Hun uitdaging de beklimming van de Col d’Izoard. Mijn uitdaging hen zo ver te krijgen dat dit lukt. Zij nog onzeker, maar ik weet dat het kan.
Na een korte instructie over het in de groep fietsen gaan we naar buiten. Net als vorig jaar doen we eerst de remmentest en laat ik ze checken of de wielen goed vastzitten. De helmen check ik en zie dat die over het algemeen goed zitten. Ook de kleding van de renners hebben ze in orde; voldoende warm in ieder geval.
Tijd om te gaan fietsen; een extensieve duurtraining. Ik heb een route van ongeveer 40 km in elkaar gezet, een route waarvan ik verwacht dat we er een kleine twee uren mee bezig zijn. De renners fietsen en mijn werk als trainer begint.
Allereerst geef ik aanwijzingen over de cadans. Mooi om te zien dat de meeste renners al lekker op souplesse rijden; precies goed voor het ritje van vandaag. Dan de houding op de fiets ook checken en kijken of de afstelling van de fiets goed is. Ook dit is bij de meeste mensen goed in orde. Met één van de dames maak ik een afspraak voor een bikefitting, daar kan de fiets nog wel wat beter afgesteld worden.
Onderweg raken renners met elkaar aan de praat en de kilometers worden op een relaxt tempo onder de wielen weggetrapt. Na ruim 40 kilometer en een kleine twee uren zijn we terug bij de sportschool. Kort uitleggen wat ik van ze verwacht in de komende week en een vooruitblik naar de volgende training. Vanuit individuele renners krijg ik nog een reactie, al dan niet onder het genot van een bakje koffie.
Ondanks de nodige gebeurtenissen tijdens deze rit, ben ik tevreden. Mijn doelen voor deze training zijn gehaald. Heel fijn!
Het is zaterdag 4 februari. De kop van het wielrenseizoen 2017 is eraf 🙂