De blik heb ik recht vooruit gericht. Ik draai mijn benen wel op souplesse, maar mijn hart wil niet helemaal goed meedoen. Enkele keren heb ik het afgelopen kwartier al een blik geworpen op het scherm van de Garmin op mijn stuur. Een hartslag die continu ruim 170 slagen per minuut laat zien, de D3-zone volgens mijn Karvonen grafiekje. Da’s eigenlijk te hoog. Veel te hoog voor nu, maar mijn benen draaien goed en het ritme van mijn ademhaling is constant; ik hijg wel, maar adem niet te zwaar.
Hé, dat is Gorredijk! Schijnbaar heb ik een afslag gemist, waardoor ik niet door Jubbega kom. Niet erg, want ook door Gorredijk ken ik de weg naar de plek waar ik naartoe wil; Bontebok. Waarom daarheen? Je komt daar – via een leuke fietsroute met wat luwte – meer naar het westen, daarom. En die luwte kan ik gebruiken, want de wind heeft me tot Gorredijk behoorlijk tegen geblazen.
Voordat ik het weet fiets ik door Bontebok en moet ik beslissen of ik naar het noorden (en terug naar huis) ga, of toch verder naar het westen. Even kort mezelf checken; ja, ik voel me nog goed genoeg…. op naar het wilde westen in De Knipe!
Wederom fiets ik langs een veenkanaal met aan weerszijden huizen, boerderijen, bomen, bosjes en open landerijen. Ik kom vrijwel geen wielrenners tegen vandaag, zou het ze te hard waaien? Of zijn het van die bikkels die keihard door de open landerijen tegen de wind in beuken? Of misschien zijn ze niet zo slim als ik J
Na een goede 40 kilometer ben ik de tegenwind beu en draai ik in de Knipe naar het noordoosten toe. Gelukkig zijn mijn armen en benen het met me eens en geven mijn Kharma een slinger in de goede richting. Hoewel ik nog lang niet leeg ben, is het een goed idee dat ik de wind nu eens in de rug krijg.
De wind blaast en blaast en blaast en binnen het uur ben ik terug in Drachten. Zo dat ging best vlot. Wanneer ik de Zuiderhogeweg op draai is het tijd om te gaan ontspannen en te beginnen aan de cooling down. Op souplesse met een rustig tempo fiets ik de laatste kilometers naar huis. Wel koel ik nog even flink af omdat ik een bui op mijn hoofd krijg. Oke, daar zaten mijn benen en ik niet op te wachten, dat is jammer. Gelukkig is de warme douche vlakbij!
Voor de voordeur controleer ik de gegevens op mijn Garmin; hartslag in de herstelzone, afgelegde afstand 63,3 km, verstreken tijd 2:20 uur, gemiddelde snelheid 27,1 km/uur… lang niet gek voor het tweede ritje op de racer dit jaar, met deze koude temperatuur (gem. 5 gr.C.) en zulke harde wind (29 km/uur). Jep, mijn Garmin vertelt me dit allemaal in een paar seconden.
Ik ben tevreden, maar mijn lichaam is het niet met me eens.
Wat was het? De koude bui? Toch te weinig kleding aan? De harde wind? Het schuurpapier in mijn keel (opkomende verkoudheid)? Wat de exacte reden ook is, de spierpijn begint al door mijn rug-, bil- en beenspieren te trekken op het moment dat ik mijn fiets in de schuur zet. Een afknapper, want ik heb echt wel lekker gefietst. Tijd voor herstel!