Het jaar is nog lang niet voorbij, maar gister op de racefiets, hebben mijn moeder en ik het al even geëvalueerd. Dat is trouwens één van de grote voordelen van een lekkere ronde fietsen op de racer; dat je veel tijd hebt om dingen te bespreken met je fietsmaatje.
De conclusie was dat het voor mij tot nu toe nogal een bewogen jaar is geweest. Allemaal dingen die in de familie gebeurden en ook de nodige uitwerking op mij hadden. Zelf dingen meemaken die invloed op me hadden, waaronder gezondheidsperikelen (zoals het gebroken been), de trainingen, de wielrentripjes en daarbij horende organisatie, de opleiding en daarbij horend huiswerk, het werk en dat soort dingen.
Het gaat niet allemaal van een leien dakje en dat vreet zo nu en dan tijd en energie. Soms leidt het tot frustraties. En dan is er voor mij maar twee methoden om die kwijt te raken; óf ik praat erover, óf ik stap op de fiets en trap het eruit.
Afgelopen week heb ik gepraat en gepraat en gepraat, maar het was nog niet voldoende weg. Dus besloot ik om zaterdag (het weer was goed) een rondje op de racer te gaan zitten. Nog maar kwalijk onderweg kwam ik de ATB’ers van The Sportsclub tegen. Even een kort babbeltje en weer door.
Het was mijn bedoeling om een lange extensieve duurtraining te gaan doen, maar mijn hart stond het niet toe. De benen wilden wel, maar de hartslag wilde niet lager dan de D2 zone en zat zo nu en dan in de D3 zone. Na ruim 70 km kwam ik uitgeput aan; een nogal intensieve tempoduurtraining in de benen. Een groot voordeel; alle gedoe van afgelopen week was even helemaal uit mijn lijf. Ik was er te moe voor!