De wekker gaat, loeihard klinkt het irritante geluid door mijn oor. Klaarwakker ben ik en toch heel erg moe. Maar ik weet het; ik moet eruit! Om half 6 gaan we rijden, rijden in de richting van de Prato allo Stelvio in Italië.
Als ik aan het ontbijt zit, heb ik moeite om mijn ogen open te houden, dit wordt nog wat vandaag. Pffff, wat ben ik moe. Het eerste stuk van de reis hoef ik gelukkig niet te rijden, dat scheelt een hoop. Nogal wat keren dommel ik zelfs weg.
De eerste stop is een eind voorbij Köln. De kop koffie in Duitsland helpt me wakker te worden en al snel zit ik achter het stuur om de volgende 300 km onder de wielen weg te sturen. Het gaat prima, de Autobahn rijdt prima door en er zijn maar weinig wegwerkzaamheden. Pas in de buurt van Stuttgart is de volgende stop.
Ik ga weer in de bijrijdersstoel zitten en al babbelend naderen we vlot Oostenrijk. Weer een korte stop, een sorbet en weer verder. Het weer is ondertussen goed en de uitzichten in Oostenrijk zijn mooi. Het ziet er echt totaal anders uit dan de laatste keer dat ik hier heen reed; op weg naar Serfaus in januari van dit jaar. Heel anders en toch ook heel herkenbaar.
We rijden voorbij Prutz en dan wordt ook voor mij de omgeving nieuw. Alle mensen die ik heb gesproken die dit jaar ook in de richting van de Stelvio zijn geweest hebben niet gelogen. De omgeving is mooi.
En typisch ook! De afdaling van de Reschenpass naar Prato allo Stelvio is een bijzondere; een soort van hele grote helling naar beneden. Grote kans dat deze helling ontstaan is door de werking van grote gletsjers. Het is jammer dat we maar zo kort hier zijn; ik zie nu al allemaal dingen die ik wil bekijken en ‘onderzoeken’.
Nadat we geïntroduceerd zijn in het hotel (aan de voet van de klim naar de Stelvio!) gaan we wat boodschappen doen en daarna vlot naar het restaurant waar ons een voortreffelijke en overcomplete maaltijd wacht. Het is veel en ik zit vol, dus gaan we al wandelend het dorp Prato verkennen. Een leuk dorpje ook.
Teruggekomen in het hotel zitten we op het balkon en genieten van het uitzicht, onder het genot van een hapje en een drankje. Dan slaat de vermoeidheid toe, we zijn inmiddels ook al ruim 16 uren in de benen. We zijn in Italië, de reis ging goed, het plekje is prima en morgen begint het fietsavontuur. Een goed begin…