Van Bakhuizen fiets ik op de Ragazzi (‘gewone’ fiets) naar Hemelum. Ik sta voor een keuze; linksaf naar Warns, of rechtdoor via een leuk fietspad naar de Galamadammen. Het weer en de wind is wel enigszins bepalend, maar het kan; dus ik rij rechtdoor naar de Galamadammen.
Het fietspad tussen Hemelum en Galamadammen is leuk; het kronkelt, de wind blaast in mijn rug, ik draai lekker op souplesse en het is niet te druk. Ik fiets voorbij twee vrouwen en zie twee racefietsers voor me. Zal ik….
Ik schakel een tandje zwaarder en zoek de souplesse van net weer op. Bochtje om en ik passeer een gezin met twee jonge kinderen. Even iets inhouden, want anders schrikken ze misschien nog. Dan weer door, terug naar het tempo van net.
Voor me zie ik nu de beide racefietsers. De achterste is een wat oudere man en ik nader hem redelijk vlot. Voordat we het aquaduct inrollen zit ik al vlak achter de beide mannen. De voorste man heeft het eerder al in de gaten gehad, maar had blijkbaar niet verwacht dat ik ze inderdaad zou naderen.
Nu heeft hij het wel door en naar beneden toe geeft hij gas. Ik schakel nog een keer bij en druk even wat harder op de pedalen. De oudere wielrenner ben ik al lang voorbij, de voorste rijdt niet bij me weg. Dan gaat het weer omhoog. Ik moet een tandje terugschakelen, maar ook nu blijft de voorste wielrenner op gelijke afstand voor me.
SHIT!!!! NIET NU!
De volle bidon in mijn linkerfietstas zorgt ervoor dat mijn fietstas tussen de spaken komt en me afremt. Nee, neeeee, NEEEEE!
Ik moet naar achteren reiken en de fietstas grijpen om deze uit de spaken te trekken. Hoewel ik wel doortrap, gaat de snelheid naar beneden. De fietstas zit nog niet goed en als ik weer aan de fietstas trek zie ik dat de oudere wielrenner inmiddels ook weer vlak achter me zit.
Dan kom ik boven en zie dat de voorste wielrenner rechtsaf is geslagen. Hij kijkt naar mij en lacht; ja ja, je hebt gewonnen. “Dit keer wel. Maar als ik op mijn Kuota had gereden, dan had ik je er finaal afgereden mannetje! Reken maar”, schiet door mij heen. Ik heb het de wielrenners in ieder geval weer even heel moeilijk gemaakt en ze een knap staaltje fietsen laten zien…. al zeg ik het zelf 🙂