Sinds ik aangesloten ben bij het Clinicteam van The Sportsclub noem ik mezelf niet meer een toerfietser. Ik fiets trouwens helemaal niet meer; ik doe nu aan wielrennen. Dat klinkt toch heel wat, of niet? Maar eigenlijk is het nog gewoon fietsen hoor, Maar dan fietsen in een strak pakje en met vergelijkbaar gedrag als een wielrenner.
Hoe een wielrenner zich gedraagt?
Bijvoorbeeld medeweggebruikers, vooral andere fietsers, waarschuwen dat ik eraan kom. Dit doe je door te roepen. Dat moet wel, want wielrenners hebben geen bel op de fiets. Vaak zijn we er ook sneller dan medeweggebruikers in de gaten hebben. Wanneer je “achter!” hebt geroepen en de mensen zijn aan de kant gegaan voor de ploeg, dan ben ik niet te beroerd om de ze een bedankje toe te roepen. Dat is toch wel het minste dat je op zo een moment als wielrenner kunt doen!
Natuurlijk foeter ik ook wel eens op andere weggebruikers. Vooral fietsende jeugd in de leeftijd tussen 14 en 18 jaar kan irritant zijn. Dan kun je roepen wat je wilt, maar de puberhormonen geven aan dat het misschien stoerder is om te blijven fietsen waar ze fietsen. Dan ben ik niet van de bedankjes, maar horen de pubers wel even wat ik vind. Niet aardig, maar naar mijn mening wel terecht. Bovendien; ze halen met toch niet bij… ik heb niet zo veel te duchten van zo een groepje fietsende puberhormonen.
Niet in alle opzichten gedraag ik me als een wielrenner op mijn racefiets. Er zijn namelijk ook wielrenners die denken dat de hele weg van hen is. Die nemen bij tweebaanswegen altijd de binnenbocht, of dat nu betekent dat ze spookrijden of niet. Of wielrenners die nog even door het rode licht knallen, om zo de gemiddelde snelheid niet te veel te laten zakken.
Ik snap het wel, echt, maar gedraag me niet zo. Echt niet! Het zal maar net mis gaan. Dan lig je op de motorkap van die auto die net in tegenovergestelde richting door de binnenbocht kwam. Of lig je onder de wielen van een grote vrachtwagen die niet op tijd kon remmen omdat hij je niet had verwacht (hij had toch groen licht?).
Nee laat maar, mijn leven is me meer waard dan die paar seconden kortere rit en die iets lagere gemiddelde snelheid. Wielrennen is een mooie sport. Ik wil er nog graag lang mee door kunnen gaan!