Ik zit in de trein, ergens tussen Meppel en Zwolle. De laptop staat aan voor mijn neus, zodat ik wat kan werken. Ik kom terug van een (werk)overleg in Rotterdam. Dan is het wel ideaal wanneer de treinen allemaal WIFI hebben en ik aan het werk kan; niet veel werktijd verloren en dat is hard nodig.
Maar laat ik het niet over het werk hebben; het weekend komt eraan! Morgenochtend geef ik weer wielrentraining; voor het eerst is onze ploeg compleet. Eergister heb ik een route uitgedacht. Dat lijkt gemakkelijk, maar daar komen nog wel een paar dingen bij kijken.
In eerste instantie: hoe ver zijn we in het trainingsschema? Liggen we nog op schema, of moet ik het wat bijstellen? We zitten nu nog in het blok van de duurtrainingen; kilometers maken om benen, rug en zitvlees te laten wennen aan de houding.
Dan is het belangrijk; is iedereen al even ver in de training? Zijn ze allemaal klaar voor de trainingsronde van 2,5 uur en kunnen ze de gevraagde oefeningen aan? Een zetje belangrijke vragen die ik me iedere week weer stel voordat ik de training bedenk. Want het moet voor iedereen te doen zijn; training is ook leuk. Tijdens de training zelf probeer ik iedereen ook in de gaten te houden. Vorige week heb ik om die reden de trainingsrit zelfs ingekort. En dat was voor mezelf uiteindelijk ook beter, zoals bleek.
Een laatste belangrijke aspect is het weer. Wat zijn de verwachtingen met betrekking tot temperatuur? En waar komt de wind vandaan? Wanneer het wat harder waait probeer ik de ritten zo te plannen dat we de eerste helft hoofdzakelijk wind tegen hebben en het laatste helft vooral wind mee. De renners zijn de tweede helft meestal een stuk vermoeider dan de eerste. Wanneer we tegenwind hebben, probeer ik bovendien de route zo te plannen dat we wat door het Woudengebied rijden. En niet non-stop met de wind op de kop. Het is wel een goede krachttraining, maar dat komt later in het seizoen nog wel.
En zo is een voorbereiding voor een training nog een heel karwei. Ik had me dat niet beseft toen ik de uitdaging aannam, maar vind het ook geen ramp. Ik kan alle kanten op, ik bepaal zelf welke route de groep neemt, want ik ben niet gebonden aan een vast traject… zoals een trein dat wel is.