Zo, nog even snel de koek in het achterzakje van mijn jasje doen en dan ben ik er weer klaar voor. Oef, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan; een pijnlijk gevoel trekt door mijn bovenarmen en schouders heen. Dus jasje uit en dan deze – hangend op de stoel – zo maar vullen. Dat lukt en ik kan het jasje weer aan doen.
Het is de laatste dag van mijn vakantie en het is droog. Samen met een paar van mijn fietsvriend(inn)en heb ik afgesproken om een rondje op de racefiets te gaan doen. Het is de laatste rit van mijn vakantie en ik ben van plan om er nog even van te genieten. Helaas ontdek ik dat ik – steunend op het stuur – toch nog steeds last heb van de spierpijn in mijn armen en schouders.
Die spierpijn is ontstaan na een ATB-tocht in de bossen van Gaasterland gister. Van te voren had ik al een soort van route bedacht, een rondje van dik 40 km. Gelijk in het begin fietste ik al mis, waardoor ik op een lastig parcours terecht kwam. Ik viel een keer of wat langzaam en kon me in de meeste gevallen nog net staande houden. De bekendere paden waren nat en daardoor vrij zwaar. En klimmen over een modderig pad is best wel AF te raden.
Maar vandaag dus op de racefiets. De wind was een stuk minder hard dan gister en ik fietste niet alleen. Op het racefietszadel zat ik in één keer goed. Niet raar, want in de afgelopen vakantie heb ik natuurlijk erg op dat zadel gezeten. Bovendien heb ik niet alleen in Frankrijk gefietst, maar ook op Terschelling tijdens Oerol. De benen hadden dus geen problemen, maar die armen van me…!?! Pfff….
The post is brought to you by lekhonee v0.7