Ongeveer 19,5 kilometer in 1 uur en 47 minuten en nog wat seconden. Als je het zo leest klinkt het als een langzaam tempo. Maar voor mij betekent het toch wel wat. Het is namelijk de tijd die ik gister reed bij de Col de la Madeleine op… 19,5 kilometers lang klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 8%.
Uit de statistieken op Climbbybike.com blijkt dat het een zware klim is. Tjonge, dat hebben we toch maar gered met zijn allen! Want iedereen is boven gekomen, de een wat minder fit, de ander wat meer. En de snelste deed dat in minder dan 1,5 uur, pakte zijn camera en ging de rest van de renners op de plaat zetten! Kijk, zo goed zijn we met zijn allen.
Mijn tijd was goed. Eigenlijk wel heel erg goed, maar dat kun je zien op de site van onze ploeg (www.madeleine2012.tk). Toen ik over de finish kwam was ik euforisch en kort daarna even ziek. Maar ook daarvan herstelde ik snel en al gauw stond ik aan de kant om ook de na mij volgende renners binnen te halen.
Er is eigenlijk weinig leuker dan de andere renners binnen te halen. Blijdschap, vermoeidheid, emotie, alles zie je en maak je mee. En ook euforie, net zoals ik dat voelde toen ik over de finish kwam! Wow, gehaald!!!