De “mannen van Jensma” laten ons gaan onder het mom van ‘wij gaan even uitfietsen’. Ja ja. We zijn een paar kilometer voor Bolsward en P. en ik fietsen op souplesse door met een snelheid van ongeveer 28 km/uur. De billen doen wat pijn van het lange zitten van de dag, maar de benen voelen nog erg goed. P. en ik kwebbelen over de Jensma’s als ik in mijn ooghoek plotseling een blauw shirtje zie verschijnen. Ik kijk om en tot mijn verbazing is mijn moeder weer bij ons aangepikt. Tjongejonge! Die heeft nog even een sprintje gezet zeker, ze heeft erg goede benen vandaag.
Met zijn drieën fietsen we Bolsward in. Het laatste bruggetje verschijnt en ik zet nog een keer aan. P. gaat mee in de sprint en blijft me een halve wiellengte voor. Mijn moeder kan net niet meer aanpikken, dus houden we voor de laatste bocht nog even in en fietsen vervolgens met zijn drieën door de finishboog. Yes, de fietselfstedentocht (mijn nummer 15) is weer gehaald!
Nu opletten of we de familie zien en al snel krijg ik ze in de smiezen. Het is traditie dat ze staan te wachten, mijn vader, zus(je) en haar vriend en (dit keer ook) mijn oom. Het geeft een goed gevoel dat je weet dat er op je gewacht wordt! De rest van de groep volgt een paar minuten later en we kwebbelen met zijn allen.
Voor de familie is het eigenlijk een hele dag vol tradities.
Zo brengt mijn vader ’s ochtends mijn moeder naar de start en gaat vervolgens op dezelfde plek staan om ons uit te zwaaien. Dit jaar was mijn broer(tje) mee en samen stonden ze klaar om ons uit te zwaaien.
Wanneer we dan na de noordelijke rondrit aankomen in IJlst, staat daar een heerlijke pan soep en vers gesneden meloen klaar. We kunnen boterhammen smeren en genieten van een koude beker (karne)melk. Smeren geblazen! Niet alleen boter op de boterham, maar ook voltaren, zonnebrandcreme en natuurlijk zinkzalf! En die laatste drie natuurlijk niet op een boterham. De plakkende handen wassen en dan weer los, de zon in. Het is tijd om de zuidelijke rondrit te gaan doen.
Na de finish volgen nog twee rituelen; het bloemetje en het drankje. Mijn vader koopt namelijk standaard voor de hele groep waar we mee fietsen een bloemetje. Zeven bloemetjes dit keer; een klein gebaar, welgemeend en erg gewaardeerd. Tot slot het drankje. In dit geval een (wit)biertje of twee. Geloof me, die traditie gaat er prima in!
Een topdag gehad; tweede pinksterdag 2012 was traditioneel goed!
The post is brought to you by lekhonee v0.7