Het is stil, in de verte hoor ik een auto met een veel te dikke uitlaat rijden. Ik begrijp dat niet, dat er mensen zijn die niet bezig zijn met de dodenherdenking op dit moment! Zelf ben ik ermee opgegroeid. Ieder jaar gingen we naar de dodenherdenking, of zaten we in ieder geval om 8 uur voor de tv en waren we daar twee minuten stil.
Tijdens de herdenking vandaag denk ik aan mijn grootouders, die allemaal de oorlog bewust hebben meegemaakt. Mijn gedachten dwalen naar mijn opa; geboren in 1914 heeft hij de oorlog heel bewust meegemaakt. Hij werd zelfs in mei 1944 beëdigd tot dominee. Jep, midden in de oorlog dus.
Mijn opa was een ‘goede’ dominee. Ik kan me wel een verhaal herinneren dat hij onderduikers in de pastorie had, toen hij dominee was. Voor zover ik weet hebben die onderduikers het overleefd, ondanks dat mijn opa wel vervelend bezoek van de Nazi’s heeft gehad.
Eigenlijk weet ik helemaal niet zo veel van mijn opa en zijn ervaringen in de oorlog. Ik vind dat wel jammer, omdat hij altijd goed kon vertellen. Dan zat hij in de stoel. In zijn mond of in zijn hand de pijp. De lekkere geur van zijn pijptabak die in mijn neus prikkelde.
En dan ineens heb ik een brok in mijn keel, gaat er een rilling over mijn hele lijf en voel ik tranen opkomen…