Het is zo een vakantieweek van “Ik zou van alles, maar het komt er niet van”. Nou ja, dat is niet helemaal waar; de verstandskies is eruit, ik ben naar de kapper geweest, de stekkerdoos bij de trekhaak van de auto is gefixt en ik ben in de tuin aan de slag geweest.
Maar gister kwam er kleine kink in de kabel; een virus in de keel en neus. Helaas pindakaas, even rustig aan doen en niet naar spinning. De rust is beter voor mijn lijf, maar in mijn koppie doet het niet veel goed. Vanochtend voelde ik me al wel iets beter en vanmiddag wilde ik daarom nog even op de racefiets weg.
Het zonnetje scheen, de wind (een kracht 4) kwam uit het zuiden en mijn fiets was er klaar voor. Nu ik nog. Snel de kleding aan, teller en Garmin op scherp en gaan. De zon schijnt en ik fiets in oostelijke richting. Het voelt beter om de wind wat meer van zij te hebben dan pal tegen.
Wanneer ik anderhalf uur onderweg ben, zie ik links voor me donkere wolken samenpakken. Oh shit, als ik maar niet een dikke bui op de kop krijg! Ik krabbel qua gezondheid weer wat op, een tegenvaller kan ik nu niet meer hebben. Net nadat ik mijn woonplaats binnen ben gereden, komen de eerste spatten naar beneden. Voor zover mijn benen nog willen, zet ik gas op de pedalen en net voordat de bui echt losbarst, sta ik in huis. Pfoe, net op tijd, deze race heb ik gewonnen.
The post is brought to you by lekhonee v0.7