Nog even doorbijten, daar is de bocht! Maar mijn benen zijn verzuurd en mijn longen piepen en het wil niet goed meer. Even op de tanden bijten en doorzetten en dan ben ik er. Een deel van de groep draait al weer rondjes om niet te koud te worden en de benen op spanning te houden.
Ik ga meedraaien en probeer mijn longen weer rustig te krijgen. De hartslag daalt vlot met ongeveer 50 slagen in deze korte rustperiode, maar de longen doen niet goed mee. Met iedere ademteug die ik neem voel ik pijn. En ik hijg als een vermoeid paard, dus dat is best een pijnlijk verhaal. Potverdorie, die verkoudheid die ik gister plotseling kreeg hakt er wel in!
Het voelt vervelend en vanmiddag wordt ik ziek. Koorts vliegt af en aan en ik kan mijn hoofd niet meer goed omhoog houden, het doet pijn. Op de bank dut ik in. Wanneer het ongeveer kwart over 5 is kom ik weer een beetje in het land der levenden.
Ik besluit nog even voor de pc te gaan zitten om de beelden van de Amstel Gold Race te gaan bekijken. Fietsmaatjes en collega’s van mij doen mee en ik zie dat die het ook niet gemakkelijk hebben. De wegen in Limburg zijn nat, terwijl ik voor het scherm bijna verblind wordt door de zon. Qua weer hadden we niets te klagen met de training!
Dan komt er een man in beeld. Staand op de pedalen wil hij de Keutenberg beklimmen. Dan schiet zijn rechterbeen te snel naar beneden en zijn ketting zit in een rare houding. En dat op de Keutenberg, een echte kuitenbijter, waar je in de eerste 350 meter niet meer op kunt stappen. De man baalt van zijn fiets, probeert deze te fixen, maar het lukt hem niet. Kort voor hij uit beeld wandelt zie ik dat de ketting nog niet gemaakt is. Hij is zo vlak voor het einde. Wat een pech!