Hoe kom ik nu ook al weer op dat leuke weggetje langs dat water? Hier moet ik toch ergens naar rechts? Ik rij een afslag voorbij, kijk naar rechts en besef dat ik die afslag wel had moeten hebben. Ik weet ook dat er nog wel een afslag komt waardoor ik er alsnog beland en rustig kar ik door tegen de wind in.
Even later een volgende afslag, Buitenpost gaat rechtdoor. Ik neem de afslag en enkele kilometers verder herken ik het weggetje waar ik oorspronkelijk op wilde fietsen. Ik sla linksaf in de richting van van onder meer Stroobos. Onderweg weer een paar keer een afslag Buitenpost. Ik heb mezelf beloofd dat ik zo veel mogelijk tegen de wind in ga fietsen op de heenreis en zo kom ik, via Visvliet (oh, ligt daar de Lauwers?!) en Burum, bij Kollumerpomp uit.
Voor Dokkumer Nieuwe Zijlen komt een wielrenner mij voorbij. Ik besluit aan te klampen, zodat ik mijn knie even kan ontlasten op dit korte stukje tegenwind. Het gaat en ik kan goed volgen, mijn knie wordt enigszins ontlast. Vlak voor Engwierum laat ik hem weer gaan, dit houdt mijn knie niet lang vol en ook mijn benen worden moe.
Maar dan begint bij Ee het mooie stuk! Ik draai af naar het zuiden en de wind zit in mijn rug. Eindelijk!
Zonder dat ik me erg hoef in te spannen gaat de snelheid omhoog, relaxt fiets ik verder. Bij Kollumerzwaag weer een afslag naar Buitenpost… zal ik op familiebezoek? Nee, ik fiets lekker voor de wind nu en wil mijn gevoelige knie zo veel mogelijk ontlasten. Twijzel, Drogeham en Harkema volgen. En dan eindelijk komt het verlossende plaatsnaambord. Ik heb me absoluut niet erg ingespannen, maar mijn benen zijn blij dat we er weer zijn. Ook mijn knie is blij met de welverdiende rust.
Nadat ik aangekomen ben bij huis kijk ik op de teller: dik 70 kilometer gedaan in een kleine twee uur en drie kwartier. Dan zie ik de gemiddelde snelheid en roep hard YES! De gemiddelde snelheid ligt op 26 kilometer per uur! Het is nog lang niet mijn persoonlijke record van 28,4 km/uur over 47km, maar wel weer een bevestiging dat mijn benen beter worden.