Eerder deze week was het al in het weerbericht: vrijdag komt er sneeuw. Gister nogmaals een aankondiging en vanochtend op de radio waarschuwingen. Tenminste, in het noorden gold een code oranje: extreem weer door sneeuwval. Wanneer je de weg niet op hoeft, ga dan niet.
Ik stap uit mijn bed en trek het gordijn open. Voordat ik kijk is er nog hoop dat er geen sneeuw ligt. Jammer, er is wel degelijk een laagje gevallen.
Ik tref voorbereidingen om naar het werk te gaan en maak de auto voor vertrek sneeuwvrij. Het laagje sneeuw is niet groot, maar ik heb al wel gevoeld dat het glad is op de weg. Wanneer ik wegrijd van de parkeerplaats glijdt de auto gelijk door naar de verkeerde kant van de straat. Shit, alles loslaten en de motor zijn werk laten doen. Het lukt en de auto krijgt weer grip. De volgende twee bochten gaan heel rustig en daarom goed, maar bij de vierde bocht glibbert de auto weer weg. Een signaal op mijn dashboard waarschuwt me dat de banden geen grip hebben. Ja joh, leuk, maar dat voel ik ook wel! Pfoe, dit gaat een vermoeiend ritje worden.
Door het geglij en geglibber ben ik niet zeker achter het stuur. En dat past niet bij mij, rijden als een mietje. Na drie kwartier kom ik aan op de parkeerplaats bij kantoor. Het autoritje was lang, inspannend en vermoeiend en ik ben blij dat het afgelopen is. Ik ben blij dat ik even loop en neem direct een besluit: vóór volgend winterseizoen heb ik nieuwe winterbanden!
The post is brought to you by lekhonee v0.7