Wat is het toch lekker dat ik met de beentjes omhoog zo op de bank kan zitten. Kopje thee erbij en straks een lekker wijntje. Ondertussen schalt 2Pac door de koptelefoon op mijn hoofd. Hij rapt over alle ellende die hij heeft meegemaakt. Ellende waarmee ik gelukkig geen ervaring heb.
Nee, eigenlijk gaat het behoorlijk goed met me! Het kwakkelen van een paar weken geleden lijkt verleden tijd (komt het door de kiwi’s?), de afgelopen twee weken waren erg gezellig (een enkele uitzondering daar gelaten) en op het werk gaat het ook prima. Het was de afgelopen weken zelfs heel erg druk, zo nu en dan een beetje té, maar dat lijkt nu voorbij. Op het ogenblik heb ik alles prima onder contrôle en liggen er weer leuke nieuwe uitdagingen op me te wachten.
Maar ik besef me ook heel goed dat lang niet iedereen het zo goed heeft op het moment. De recessie begint nu serieus om zich heen te meppen. Ook in mijn vakgebied. Waren het eerst de bouwbedrijven en de architecten; in de afgelopen weken zijn ook twee concurrenten van ons failliet geraakt. Vooral erg vervelend voor de mensen die hun baan kwijt zijn, meestal enkele tientallen in één keer.
Vanavond na spinning hoorde ik in de kleedkamer ook weer verhalen waar je niet heel vrolijk van wordt. Mensen die ontslagen zijn in verband met reorganisaties en bedrijven die failliet raken. Op zo een moment ben ik blij dat ik het goed heb en wordt ik me daarvan erg bewust. Nu is het aan mezelf om te zorgen dat ik het zo goed blijf houden. Werk aan de winkel!
The post is brought to you by lekhonee v0.7