Mijn fiets staat nog maar net tegen de muur geparkeerd als ik de buurvrouw mijn naam hoor roepen. Om mijn vochttekort aan te vullen drink ik uit de bidon en ik kan niet gelijk antwoorden. Nogmaals roept de buurvrouw mijn naam en ze meldt erbij dat ze iets voor me heeft. Ik antwoord “Oke” en loop naar de buurvrouw.
De buurvrouw komt weer uit haar huis en heeft bolletje van het een of ander voor me. Vorig jaar heeft ze het ook een keer voor me gemaakt, maar ik kan nog steeds niet plaatsen wat het precies is. Wel weet ik dat er iets van saus bij moet om het wat smaak te geven. Vietnamesen zijn volgens mij wel van de sausjes.
De bolletjes worden in een plastic zakje gedaan en de buurvrouw drukt me op het hart dat ik ze vooral in de koelkast moet doen. Ik ken mijn buurvrouw; weigeren heeft geen zin en dus neem ik het zakje aan. We babbelen nog eventjes verder en dan wil ik echt douchen, want ik heb behoorlijk gezweet en krijg het koud.
Dat zweten was niet voor niks; ik heb vanavond nog even een rondje op de racefiets gedaan. Niet te gek lang, want het wordt al weer redelijk vroeg donker. Ik had tijdens het fietstochtje een doel; me niet uit de naad werken, maar toch een mooie gemiddelde snelheid rijden.
Missie geslaagd! Ik heb een nieuw persoonlijk record gehaald, omdat de gemiddelde snelheid op 28,6 kilometer per uur lag. En ik had dus nog adem en energie over. Yes!