In het wielerpeloton heb je ploegen en iedere ploeg heeft zijn kopman. Of kopvrouw uiteraard, want er bestaat ook een vrouwenwielerpeloton. De kopman/kopvrouw is degene die het, vooral in de grotere rondes, waar moet maken wanneer het gaat om het klassement. Dat betekent dat de kopman/kopvrouw eigenlijk in alle disciplines binnen het wielrennen redelijk goed moet zijn. Maar dan heb je dus wel een hele ploeg die jou daarbij helpt.
’t Lijkt me best lastig om kopvrouw te zijn. Die enorme verantwoordelijk tegenover de ploeg en de ploegleiding. En dat je eigenlijk altijd goed moet zijn, dat je in ieder geval met de toppers mee kunt doen. Pfoe, dan ben ik blij dat ik niet een kopvrouw ben.
Nee, een officiële kopvrouw ben ik niet. Maar op kop rijden doe ik wel regelmatig, ook als ik voor de rit heel hard zeg dat ik het niet zal doen. Vandaag hetzelfde verhaal. Ik had een beetje last van de knie en zei dat ik zo weinig mogelijk op kop zou rijden. Maar gelijk de eerste 8 kilometer, met tegenwind, nam ik samen met K.H. voor mijn rekening. Toen moest ik er echt af.
Een kilometer of wat later hetzelfde verhaal, ditmaal samen met S. op kop tegen de wind in. Gelukkig dit keer niet telkens volle bak, ook een stukje zijwind en wind-mee. Maar na 10 kilometers op kop moest ik er echt af; mijn bovenbenen stonden in brand.
Toen ik thuis was, heb ik de gegevens van de rit uiteraard op mijn Garmin-site gezet. De stukken kopwerk van mij zijn terug te vinden in de statistieken van de rit; mijn hartslag vliegt op die stukken omhoog tot boven de 170 slagen per minuut. Op het moment dat ik het bekeek was ik benieuwd of een echte kopvrouw dat soort statistieken van zichzelf bijhoudt. En of ze daar dan ook iets mee doen… maar dat zal ik wel nooit te weten komen, ik ken geen echte kopvrouwen!