“Trouwen”, de Dikke Van Dale beschrijft het als volgt: “trou·wen trouwde, h, i getrouwd 1) een huwelijk aangaan 2) in het huwelijk verbinden 3) ten huwelijk nemen”. Juist, dat is typisch Van Dale; nooit in één keer de volle betekenis geven… Dan maar even op “huwelijk” zoeken en dan krijg je meer duidelijkheid, waaronder: “bij wet geregelde verbintenis tussen twee personen; echt(vereniging)”.
De kern van ’trouwen’ zit volgens mij in het woord ’trouw’. Van Dale geeft voor ’trouw’ onder meer de betekenis: “iem. niet verlatend, ook niet in moeilijke omstandigheden”. Maar wat zijn er een mensen die daar moeite mee hebben! Helaas heb ik dat afgelopen week in mijn buurt ook weer gezien. Zelfs al gaat het jezelf niet direct aan, je ziet de pijn die de mensen ervan hebben en voelt ook een stukje van hun pijn.
Ikzelf heb altijd gezegd dat ik niet wil trouwen. Je kunt je liefde toch ook aan elkaar tonen zonder dat je daarvoor trouwt? Gek is het wel, want aan mijn trouwheid zal het niet liggen; ik ben wel een trouw type volgens mij. En ook betrouwbaar… tenminste; mensen vertrouwen mij dingen toe in de wetenschap dat ik ze niet doorvertel. Zonder problemen hoor ik de verhalen aan en hou ze, wanneer dat van me gevraagd wordt, voor me. Van de mensen die ik vertrouw verwacht ik hetzelfde.
Soms zijn er echter mensen die in het begin betrouwbaar lijken, maar het naderhand bijvoorbeeld toch ‘achter de ellebogen hebben’. Met dat soort mensen hoef ik geen vrienden te worden. Dan heb ik wel andere (wèl betrouwbare) vrienden. En natuurlijk mijn ouders, zus(je), broer(tje), hun aanhang en de rest van de familie. 🙂