Het is lekker rustig weer en ik rij relaxt op weg naar huis. Even denk ik terug aan wat er vanmiddag tegen me gezegd werd.
We waren aan het ouwehoeren en ik kreeg naar mijn hoofd geslingerd dat ik ‘moest compenseren’. Compenseren voor iets, ik weet niet wat, omdat ik zo een geweldige mooie grote Mazda 6 rij. Ik maak me er verder niet druk om, ouwehoer gewoon mee. En naderhand bedenk ik me waarom zo een opmerking gemaakt wordt. Nou ja, eigenlijk kan ik me maar één ding bedenken… de persoon in kwestie benijdt mij waarschijnlijk.
Een gevoel van trots maakt zich meester over me en ik kan een glimlach niet onderdrukken. Rustig rij ik verder…
En terwijl ik in mijn spiegel kijk, zie ik een rode Golf (nieuwste model) snel naderen. Schijnbaar vindt de bestuurder van de Golf mijn auto wel zó interessant dat hij achter op mijn bumper gaat hangen. Hoewel ik het niet erg vind dat mensen mijn auto van dichtbij willen bekijken, vind ik een beetje ruimte ook wel lekker. Na een wuifsignaal neemt hij meer afstand.
Na de verkeerslichten draai ik de Wâldwei op. Voor me rijdt een auto en ik geef hem ruimte. De Golfbestuurder hangt weer vlak achter me, waarschijnlijk ga ik hem niet snel genoeg.
Dan nadert de invoegstrook. Er is ruimte, ik druk het gaspedaal stevig in, trek door naar de toegestane maximale snelheid en zie dat de Golf achterop geraakt is. Ha ha, goed werk Mazda!
Ik voeg in in het verkeer, zet de cruisecontrol vast en rij rustig verder op de rechterbaan. In mijn linkerspiegel zie ik de knalrode Golf weer op me afkomen. Heel even lijkt hij in te houden, maar dan gaat het gas er bij de Golf weer op en hij schiet me voorbij. (Wouten, waar zijn jullie voor dit soort snelle gasten?)
Ik kan er niets aan doen, maar schiet spontaan in de lach. Voor de Golfbestuurder doe ik mijn wijsvinger en duim op mijn voorhoofd… *loser*