Het einde van het jaar nadert en op het werk is het nog volop druk. Iedereen wil in het nieuwe jaar met een schone lei beginnen en bij mij is dat gevoel niet anders. Het betekent voor mij dat het nog even heel erg druk is. Er is een bepaalde opdracht die veel tijd vergt, waardoor ik nogal lange dagen maak.
En als ik dan na een zo een lange werkdag (van meer dan 9 uren) naar huis rijdt, dan wil ik lekker doorrijden. Ik rij dan stevig, assertief maar niet agressief, door en heb geen zin in schijters.
Maar waar ik helemaal geen zin in heb zijn opgefokte BMW-chauffeurs die er moeite mee hebben dat ik ze inhaal (op een nette manier). Wat weer een enorme eikelige ik-heb-te-veel-testosteron-en-daarom-rij-ik-BMW chauffeur kwam ik na Burgum tegen!
Hij was me aan het jennen, door me geen ruimte te geven hem in te halen. Vervolgens bleef hij met 70 km/uur voor me rijden, terwijl hij even daarvoor 85 km/uur reed. Inhalen lukte nog niet. Toen kwam er een gaatje, ik had afstand van de BMW en kon er langs schieten. Snel, maar fatsoenlijk.
Toen ik voorbij hem en een vrachtwagen was haalde hij de vrachtwagen ook in en kwam snel achter me aan. En op de Wâldwei schoot meneer me met een enorme snelheid voorbij, waarop hij vervolgens plat op de rem moest voor een inhalende automobilist die zich wel aan de snelheid hield. Heel irritant en levensgevaarlijk, dat soort testosteronbommetjes in de auto. Getver.