Van het typische fietsweer was het vandaag, met harde wind en zon, dus ging ik er op uit.
Op de terugweg tussen Akkrum-Nes en Goëngahuizen ging het snel; de wind in de rug, voor het grote blad erop en gaan met die banaan.
Toch ging het nog relaxed genoeg zodat ik ook om me heen kon kijken, naar de weilanden, de bloemen, bermens sloten en een zeldzame grutto. En dat laatste had ik beter niet kunnen doen.
De grutto vloog en ik fietste en een kort moment wisselden we een blik. Met ontzag keek ik ook even naar zijn (toch wel) lange snavel… maar dat stond meneer of mevrouw grutto niet zo aan en die kwam al krijsend naar me toe vliegen. Zo vanaf mijn rechterkant recht naar me toe… de gedachte aan een gruttosnavel in mijn achterste vond ik niet fijn en ik zette nog maar even extra kracht op de pedalen (de 40km/uur stond er op).
Die zeldzame grutto moet geweten hebben hoe de stand van zaken er voor staan met zijn soort, dat hij/zij op zo een manier het nest bewaakt!