Vrouwelijke sporters houden wel van wat make-up. En ja die heb je in alle soorten, denk maar eens aan Leontien (Zijlaard) van Moorsel in de tijd dat ze nog aan wielrennen deed. Die had (bijna) altijd makeup (lippenstift en nagellak) … geen gezicht vind ik. Maar goed, Leontien vond dat je er best een beetje vrouwelijk uit mag zien. Het maakt haar als wielrenster niet minder om trouwens, ik vind ‘r best wel een held als je ziet wat ze allemaal heeft meegemaakt.
Maar goed, makeup is niks voor mij. Ik zeg altijd dat ik niet ijdel ben. Anders is het bij de mannen in het fietsgroepje waar ik bij zit; daar zitten wel een paar ijdeltuiten bij! Geeft niets, het is eigenlijk alleen maar grappig wanneer ze roepen dat we er mooi uitzien met zijn allen. En eerlijk is eerlijk, dat ziet er ook best mooi uit.
Afgelopen zaterdag waren we voor de tweede keer op de Posbank voor een training en daar werden foto’s gemaakt. De fotografen stonden bij de laatste individuele klimoefening, bij het stijlste stukje klim, plaatjes te knippen. Nu ben ik niet zo fotogeniek, vind ik zelf, maar ik probeer er op zo een moment ook niet als een compleet uitgeblazen en uitgeputte wielrenster op te komen. En dat was nog heel lastig, want wat had ik het tijdens dat klimmetje zwaar!
Maar soms, heel soms, wordt er dan toch een mooi plaatje van me geschoten, waar ik zelf ook wel een beetje trots op ben:
