De wind vol op de kop en de snelheid rond de 24 km/uur. Van voren komt een waarschuwing: “Pas op platen!” Ik moet er wel wat om lachen, dat soort wegdek hebben we nog niet eerder gehad.
Voorzichtig manoeuvreert de groep zich over de platen, de snelheid gaat drastisch omlaag. En dan ineens houden, tot onze verrassing, de platen op en fietsen we door het zand… op racefietsbandjes, geen geweldige combinatie.
De eerste meter gaat goed, maar dan maakt de persoon voor me een zwieper naar rechts. Ik wijk uit, mijn voorwiel komt dwars in het zand en ik krijg mijn voet niet op tijd los van het pedaal. Met een zachte klap kom ik in het zand terecht.
Een persoon die achter me fietste komt vlak bij mij tot stilstand en vraagt of het gaat. Jep, geen pijn, in zand kun je gelukkig redelijk zacht vallen. En dan wordt ik (hoffelijk) door teamgenoten omhoog geholpen. Ik stap weer op de fiets en sprint zo snel mogelijk naar de groep toe, die langzaam doorgefietst is.
Wanneer ik weer bij de groep ben is het nog een klein stukje wind tegen en dan blazen we voor de wind naar Drachten terug. De training van vandaag was zo nu en dan erg zwaar, maar ook wel heel erg lekker.