De spanning bouwt zich in de loop van de dag op. Half 4 is het moment dat ik aan de beurt ben en dat begin ik te voelen. Vanochtend ben ik nog wel relaxt en kan ik me op mijn werk concentreren. Ook al werk ik thuis vandaag en leidt de omgeving tot afleidingen en voel ik me absoluut (nog) niet topfit.
Maar na de lunch gaat het met de concentratiespanne nogal bergafwaarts. Een concentratiespanne van een fruitvlieg is wel redelijk van toepassing. Vaak dwalen mijn gedachten af; wat kan ik na vanmiddag? Wat mag ik na vanmiddag? En heb ik het in de afgelopen twee weken goed gedaan?
Keurig op tijd ben ik in het ziekenhuis en vroeger dan de afspraak ben ik aan de beurt; het verwijderen van het gips is een feit! Vervolgens krijg ik een sporttape om mijn enkel. Het zit strak, maar voelt wel echt als een steun voor de gehavende enkel en de banden die daar omheen zitten.
Ik vraag wat ik allemaal mag doen. Wandelen? Prima. Fietsen? Ja hoor, maar rustig aan. Spinning? Ja mag ook, maar rustig aan om te voorkomen dat ik ga zweten. Autorijden? Beter van niet; wanneer er iets gebeurt kan de verzekering moeilijk gaan doen.
Hmm, dan kan ik nog niet heel veel meer dan nu. Wanneer krijg ik dit tape er dan vanaf? Eigenlijk over twee weken, maar vanwege mijn sportieve benen (en enkels) krijg ik een week… sporttape, daarna komt er een kinetische tape omheen. Oke, dat verzacht het leed een beetje. Een week is te overzien.