Vandaag was de laatste officiële groepstraining voordat de fietsen op transport gaan naar Frankrijk. Morgen worden fietsen en bagage namelijk in een bus geladen, zodat ze zondag alvast richting Argelès-Gazost kunnen gaan.
Tijdens de training van vandaag hebben we lekker op ons gemak gefietst. Tja, met uitzondering van de drie blokjes van drie keer “even tempo aantrekken”. De snelheid ging eerst richting 38 km/uur, maar ook al snel naar de 40 km/uur en zelfs 41,5 km/uur op de top. De laatste keer hadden mijn benen behoorlijk veel moeite met het bijhouden van dat tempo.
Tussen de drie blokken reden we op een fatsoenlijk tempo, zonder dat het pijn deed. Om te voorkomen dat we moe werden hebben we gecirculeerd. En ja, dat klinkt net zo professioneel als het is, het staat ook wel bekend als kop-over-kop fietsen.
De voordelen van kop-over-kop zijn dat je (dus) minder snel moe wordt, dat de gemiddelde snelheid hoger blijft en dat je steeds een ander naast je hebt fietsen. En met name dat laatste vind ik leuk, omdat je telkens de kans hebt om een babbeltje te maken met een van je medefietserkes. Zo ontdek je de karakters van de mensen en kom je meer te weten over de privé-, sport- en werksituatie van de verschillende mensen.
Ik ben er inmiddels, na drie maanden training wel achter dat de meeste medefietsers heel verschillend zijn, maar dat het wel echt een team is. De hele groep is erg fanatiek, omdat we allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben… en stuk-voor-stuk gebrand zijn om dit doel te halen, op wat voor manier dan ook.