Het is 7 uur en ik draai me nog een keer om. De auto moet naar de garage en dus hoef ik pas iets voor 8 van huis. Mijn hoofd is nog moe door het gebrek aan slaap in de nacht ervoor en door de inspanningen van gister.
Een 20 minuten later stap ik uit bed… oh jee, dat gaat niet gemakkelijk. Het zijn mijn knieën, ze zijn erg stijf en buigen gaat niet gemakkelijk. Het heeft te maken met de inspanning van gister; de fietselfstedentocht.
Gister kon ik, met name de noordelijke ronde, duidelijk mijn rug voelen; de pijn zat er nog wat in. Maar de benen waren erg sterk en ik heb veel kopwerk kunnen doen.
Na de stop in mijn ouders huis moest ik erg opstarten. Toen ik echter de draai te pakken had voelde het heel goed. Ik deed weer kopwerk (op souplesse), heb een tweetal ‘bulten’ op het grote blad gedraaid en heb ‘boodschapper’ gespeeld, waarbij ik twee keer met tegenwind van de ene naar de andere groep sprintte. Ook ging ik zo nu en dan in de luwte fietsen, de benen hoefden niet helemaal kapot.
De benen zijn niet kapot gegaan, maar ik voelde ze dus wel degelijk. Tja…
