Afgelopen zaterdag hadden we wederom een training op de Posbank, een stevige heuvel bij Arnhem in de buurt. In totaal hebben we de Posbank een keer of 10 beklommen van verschillende kanten. Een groot voordeel was dat we het nu helemaal op eigen snelheid en kracht konden doen. We hoefden niet meer persé, zoals de vorige keer, op een extra zware versnelling te fietsen. Hierdoor herstelde ik eigenlijk supersnel en waren mijn benen gister al weer helemaal in orde.
Gister “de training er uit fietsen” door samen met mijn ouders een tocht van bijna 50 kilometer op de gewone fiets te doen. We deden dat vanuit mijn huis, het weer was mooi, het waaide niet te hard en veel last had ik niet van de benen. Wel voelde ik de hamstrings een beetje, maar dat is ook niet raar na al die kilometers.
Gisteravond voelde ik me alleen wel snel moe worden. Ik weet dat aan de fietstocht in de zon en het feit dat ik over de hele dag te weinig gedronken had. Toch vond ik dat een beetje raar, omdat het niet vermoeiend was geweest. Wel ben ik voor mijn doen vroeg mijn bed in gedoken. Slapen kwam er helaas niet echt van, mijn keel voelde vervelend en ik had dusdanig veel dorst dat ik tussen half 11 en half 3 nog wel een liter water heb gedronken. Mijn wekker dwong me om 7.00 uur weer uit bed te komen, veel slaap heb ik dus niet gehad.
Vandaag, aan het begin van de avond, bleek dat de fietstocht en het gebrek aan drinken niet de schuldige waren van mijn slechte nacht. Ik heb namelijk een vervelende keelpijn, het teken dat ik verkouden ga worden. Heb ik dat weer!