Als ik naar huis rijd ben ik moe. Niet alleen fysiek, maar ook in mijn hoofd. Vandaag heeft me meer energie gekost dan ik wilde toegeven. Tenminste op het moment zelf, nu is het anders.
In de auto ga ik eens nadenken over de laatste keer dat ik een week echt rustig aan heb gedaan. Een week waarin ik eigenlijk helemaal niks hoefde en van alles mocht en kon laten. Ik denk en denk en denk en kom tot de conclusie dat dit in de kerstvakantie was.
Na die vakantie kreeg ik het druk, met werk, met sport, met de opleiding en andere dingen… Het is dus geen wonder dat mijn hoofd toe is aan een pauze. En daar moet je tijd voor maken, voor rust.
“Ja maar, daar heb ik helemaal geen tijd voor! Want ik moet nog dit en ik moet nog dat…”
Ja dat weet ik en dat blijft wel. Het is nu tijd dat ik even een tandje lichter ga draaien (om in wielertermen te spreken) en mezelf meer rust ga gunnen. Want dat mag best, ook al voelt dat best gek…