Het is nu echt begonnen, het aftellen naar de nieuwe serie wielrentrainingen. Over een week is het zo ver, dan ga ik los met een grotendeels nieuwe groep renners. Het zijn voor mij geen onbekende mensen, maar wel nieuw om te trainen.
Het is niet alleen een kwestie van aftellen, maar ook van een licht gevoel van spanning dat opbouwt. Natuurlijk weet ik dat ik het kan; ik kan wel trainingen geven aan deze mensen. Ze hebben me vertelt wat hun doel is, waar ik het trainingsschema op genuanceerd heb. Iedereen is op het moment dat het er op aan komt klaar voor zijn/haar doel. Wat ik daaraan kan doen is de renners handvatten geven en motiveren om het maximale uit zichzelf te halen, zodat ze hun doel kunnen halen.
Het gevoel van spanning wordt vooral veroorzaakt door de weersomstandigheden op het moment. Het weer is zo wisselvallig als de pest en voor volgende week zaterdag zijn de voorspellingen niet geweldig. Ja, dat hou ik nu al scherp in de gaten, want ik vind het het leukst om meteen buiten te beginnen met de mensen, meteen op de racefiets los te kunnen. Een binnentraining is goed hoor, maar heeft minder effect dan het daadwerkelijk met je billen op het racefietszadel zitten en kilometers maken.
Mijn eerste doel dit jaar is een wielrenclinic in het Teutoburgerwald, op vrijdag 3 april as. Dat is al heel snel een flinke ronde in de heuvels fietsen. Het tweede doel de Elfmerentocht (150km), dan de Elfstedentocht en tot slot een fietsvakantie rond de Grand Ballon in de Vogezen. En dan zijn we nog maar half juni! Voor de zomervakantie heb ik nog niks gepland, maar ik vermoed dat er wel weer een mooi doel komt. Doorfietsen doe ik sowieso wel, op de racer en op de ATB.
Het mag eigenlijk nu ook wel beginnen dat nieuwe seizoen, ik heb er behoorlijk zin in! Ondanks de kriebels… of misschien wel dankzij 😉